Een afscheidsrede

Jezus nam afscheid van zijn vrienden, de apostelen, vooraleer Hij ging sterven. En nu, na Pasen, lezen we Zijn laatste woorden, als een dierbare herinnering. Zo voelen wij Hem weer bij ons. Maar dit evangelie raakt dieper, Zijn laatste woorden gaan over Zijn leven en sterven, ons leven en sterven. Nu, vier dagen voor OLH Hemelvaart, klinkt het alsof Hij weer afscheid van ons neemt, en nu voorgoed. Maar Hij belooft dat Hij ons steeds nabij is, dat wij niet mogen treuren voor Hem, want Hij is blij naar Zijn Vader te gaan. Jezus weet dat wij dat niet allemaal begrijpen en Hij belooft ons Zijn Geest, Die ons zal herinneren aan wat Hij gezegd heeft. En waaraan zal De H. Geest ons herinneren? Aan Jezus’ woorden over liefde. Liefhebben is de enige troost en zin en vreugde van ons leven. Als we Hem liefhebben, elkaar liefhebben, dan verblijven we nu al in Gods Rijk, omdat Zijn Vader dan in ons leven aanwezig is. Hij waarschuwt wel dat de vorst der wereld zal komen, maar hij vermag niets tegen Hem. Het is een troostende herinnering aan Zijn verbondenheid met ons.