Als een warme douche!

God wordt Mens! Dat vieren wij met Kerst.

God wordt Mens, een mens zoals wij, van vlees en bloed.

Waarom? Ja, waarom?

Om ons met Zijn Liefde te omringen en te doordringen, zoals een warme douche ons kan verwarmen van binnen en van buiten.

God wil het ons lichamelijk laten ervaren hoe goed zijn Liefde op ons in kan werken. Hij voelt hoe dikwijls wij in de kou staan en komt ons tegemoet:

“Sta op mijn liefste… Kom mijn schoonste, ik kom je warmte brengen in de buurman, die je chauffage maakt, in de traiteur die je een warme maaltijd brengt. In een telefoontje van iemand die aan je denkt….”

Door schuldgevoelens van je schouders af te nemen.

Om je te zeggen dat je voor Mij niets hoeft te presteren.

Ik hou van je zoals je bent!

Ik neem je graag bij de hand om samen weer een nieuw begin te maken.

Ga je mee? Wacht niet te lang. Ik kom speciaal voor jou!

Verrassend onverwacht…, juist als het donker is….

Als een warme douche.

Niet veraf

Als God niet veraf is, dan is Hij dus dichtbij.

Waarom merk ik dit dan niet?

Omdat het een mysterie is?

Omdat het nog niet ge-openbaard is?

Toch wel.

En wel in de persoon van Jezus zelf.

Zijn geboorte wordt aangekondigd als zijnde ‘Immanuël, God met ons’.

Maar ja, dat is zo lang geleden.

En de mensen staan daar niet meer bij stil.

Ja meneer, ze hebben ons verhaaltjes wijs gemaakt.

Kijk maar eens, de wereld is aan het vergaan.

Mooi Kerstmis vieren. In mineur, ja.

Maar God liegt niet.

Wat Hij beschikt staat onwankelbaar vast.

Kregen we dat maar eens uitgelegd.

Nochtans kunnen gewone mensen het verstaan.

Je hoeft hier geen zware studies voor te doen.

Ik geef je een goede raad: luister naar het evangelie alsof je het voor de eerste keer hoort.

Misschien wordt er een verlangen aangesproken in je hart.

Herhaal je gebed telkens weer en zie wat tot bloei komt.

Geloof me, Hij is daar.

Nog een week om je voor te bereiden.

En nog perspectief voor lang daarna.

Als het een troost mag zijn: God heeft tijd en geeft tijd.

De tijdgenoten van Jezus hadden het ook niet meteen begrepen.

Het komt goed

Geduld is een schone deugd. Als wij bidden: “Heer, hoe lang nog?”, geeft Hij ons vandaag een vertrouwvol antwoord. Het wordt anders en beter. Alleen weten we niet wanneer.
Intussen is het raadzaam de moed niet op te geven. De Heer is nabij.
Hoeveel draaglijker is het lijden als je een perspectief hebt.
Het lijden heeft niet het laatste woord.
Het zal voorbijgaan.

In de plaats daarvan komt er vrede, vreugde.
Zijn luister zal ons deel worden.
We worden erfgenamen van het Rijk Gods.
Armzalig wordt omgekeerd in glorievol.
Treurenden worden vreugdezaaiers.
Mag dit alles ons nu hoopvol stemmen.
Al begrijpen we het niet helemaal.
Maar het is voldoende wegwijzers te volgen.
Johannes de Doper wijst de weg.
En als zelfs hij begint te twijfelen is daar de langverwachte.
Jezus zelf neemt ons bij de hand.
Gelukkig wie aan Hem geen aanstoot neemt.
Kleine mensen kunnen het verstaan.

Preek van de Sint

Open je oren, open je oren!
Wat is er Sint, wat moet ik horen?
Wat ben jij doof, o Piet,
hoor jij die Advent gezangen niet?
Piet, je hoort wel, maar je luistert niet.
Ga nu eens zitten, kom tot rust,
altijd maar hollen is geen must.
Ontspan je, wees wat meer relaxed,
bezin je eens op deze tekst:
Een stem die roept in de woestijn,
God Zelf wil bij de mensen zijn.
Hoor je dat nu? Ja? Dringt het door
en komt het echt in jouw gehoor?
Piet, ik heb het over deze tijd,
denk jij nooit aan de eeuwigheid,
denk jij niet over slecht en goed,
denk jij alleen aan suikerzoet?
Ach Sint, ik hoor wel wat u zegt,
heus, deze Piet is niet zo slecht,
maar als u gaat preken, haak ik af,
Ik snap het Piet, maar jammer nou,
een mis gaat niet gauw, gauw,
hier ben je bij God op bezoek,
hier lees je uit een Ander Boek.
Dus, oren open, voor zijn Woord,
tot iedereen het heeft gehoord,
tot Jan en Alleman begrijpt,
dat in dit Huis, het Leven rijpt.
weet ook wel,
het leven gaat echt reuzensnel,
voor je het weet is daar de dag
dat jij naar ‘t echte Godshuis mag.
Daarom is het heel goed dat jij,
al ben je droef, al ben je blij,
je oren open houdt voor God,
want Hij heeft oor voor ieders lot.

Johannes’ oproep

Johannes predikte: ‘Bekeert u, want het rijk der hemelen is nabij!’ Is Johannes een naïeveling, een dromer? Dat raak je wel kwijt in de woestijn, wanneer je jaar in jaar uit leeft van wat de woestijn voortbrengt. Dan word je dag in dag uit geconfronteerd met de harde realiteit en het gevecht om het bestaan. Wie dan zijn droom in stand houdt heeft een andere bron.
Johannes roept de Farizeeën en de Sadduceeën op: ‘Breng liever vruchten voort die passen bij bekering…’
Die vruchten zijn onze goede daden.
Stel je het Kerstfeest voor als Jezus’ wederkomst. Als Kerstmis nu eens dé dag van de grote afrekening zou zijn die wordt aangekondigd. Wat zou u dan doen? Met wie zou u het goed willen maken, omdat u weet dat God dat van u vraagt. Welke arme of vreemdeling, of zieke had God gewild dat we hadden geholpen en hebben we niet gedaan? Kunnen we dat misschien nog doen vóór Kerstmis?’ Hoe zou het zijn als heel de wereld de oproep van Johannes serieus nam, nu in deze Advent. Dan zou het toch de wederkomst van Christus zijn. Dan zou het werkelijk opnieuw zijn geboorte op aarde zijn. Gods Rijk als vrucht van onze bekering, vrucht van Gods liefde, vrucht van Licht.