Levensvisie

Door de gangen stiefelt levenseinde,
onhoorbaar schuifelend maakt het een eind aan alles.

Regelmatig terugkijkend voorbij die lange bochtige weg
draait het glimlachend om: ‘ kom, kom kijken zeg!’

Daar, daar zijn de dansers van het bal,
daar mijnheertje weet al.

Daar de schooljuf met haar hoge stem
Daar , hoe heet ie weer?
Ja, natuurlijk, dat is hem!

Daar het verdriet, hier de pijn
’t was goed om er te zijn.

Door de gangen stiefelt levenseinde,
onhoorbaar schuifelend,
is dit nog maar het begin.

(m.v.)

Slapeloos

In tegenstelling tot mijn echtgenoot die met zijn oorlelletje zijn hoofdkussen maar moet raken om in dromenland te komen, val ik jammer genoeg meestal niet onmiddellijk in de armen van Morfeus. Nog vaker gebeurt het dat ik ‘s nachts wakker word: als iets in mijn hoofd blijft malen, als iets mij overdag bijzonder geraakt heeft. Ik bestreed mijn slapeloosheid met alle mogelijke middelen: opstaan, iets lezen, wat thee drinken. Of nog drastischer: er tegen vechten, me druk maken, technieken toepassen. Het bracht allemaal geen zoden aan de dijk. Op een nacht werd ik er mij van bewust dat ik niet de enige ben die wakker was op dat moment. Mensen die werken in het holst van de nacht, mensen met grote zorgen, mensen die ziek zijn, mensen die stervende zijn, zelfs mensen die bidden: allemaal zijn we wakker in de donkerte van de nacht. Draden van herkenning, medelijden, dankbaarheid en verbondenheid werden gesponnen. Ik voelde mij niet langer alleen. In-gebed kan ik sindsdien alle slapelozen meedragen.

 

Opgesloten

Wat kan het goed doen, je hart te luchten, als er iets schokkends is gebeurd… In deze tijd zijn we allemaal getróffen door wat “het virus” teweegbrengt. Nood om er over te spreken….we kennen dat allemaal. Zo ook in het evangelie van dit weekend: De Emmausgangers raakten niet uitgepraat over hetgeen met Jezus in Jeruzalem was gebeurd. Ze waren er zo vol van… dat ze helemaal geen oog hadden voor de man, die hen tegemoet kwam, en zelfs met hen mee opliep. Ze zaten “opgesloten” in hun eigen verhaal en waren daardoor verblind. Waar mensen “opgesloten” zitten, door angst, verdriet, ontgoocheling, depressie, daar wil Jezus juist binnen komen. Hij doet dat bijna onopgemerkt, incognito…Hij wil ons vrijmaken van doemdenken. Bij de Emmausgangers door te vertellen, wat er in de Schriften al over Hem is verteld en door mee “brood te gaan breken”. Aan ons … óók door mensen die met Zijn liefde zorg voor elkaar dragen, hun leven delen, juist nu. Dat bevrijdt ons uit ons “opgesloten zijn”. Dáár kunnen wij Hem herkennen.

Weemoed

Weemoed, waarheen leid je mij?
Verleid je mijn gemoed
naar donkere krochten
van een ver verleden?

Kind van God, dans voor mij.
Verblijd me met je hemelse gezangen.

Opdat ik weerstand bieden kan,
dankzij U, mijn Grote God.

Zodat de regen zegen wordt
en ik rusten kan in Uw Hart
dat enkel nog van Liefde bloedt
voor mijn wee gemoed…

Mieke

Stilte van de nacht

Ingetogen, de stilte van de nacht, in groot contrast met druk gevulde uren overdag.

Als een nachtvlinder fladder ik in gedachten rond van hier naar daar, zie soms een glimlach, dan weer een traan gevolgd door hemelse uren bij dageraad.

In alle rust verdwaal ik nietsvermoedend in mijn diepzinnige gedachten, de slaap laat nu nog eventjes op zich wachten.

Stilte van de nacht.

Zachtjes hoor ik nog net het tikken van de klok, draai me nog even om en word me gewaar van de subtiele zachtheid van de lakens om me heen.

Ik adem rust.

Rosanna

Illusie doorprikt

Met de kranten voor mij zet ik een aantal teksten bij elkaar.
“Sinds vijf weken heb ik niemand meer aangeraakt.”
“Dit voelt als een open gevangenis”.
“Wie durft er nu nog snijden in de sociale zekerheid?”
“Alleenstaanden moeten zich alleen staande houden.”
Een spoedarts zegt: “Ziek worden schrikt ons niet af, uitvallen wel.”
“Blijf in contact met anderen en help anderen waar je kan.”
“Italië krijgt mokerslag na mokerslag. Meer dan 9000 doden later is Italië ontroostbaar.”
“De wereld ligt aan onze voeten maar de illusie is doorprikt.”
“De handen wassen, één van de eenvoudigste maatregels in de strijd tegen het nieuwe corona-virus, blijkt verrassend genoeg één van de minst opgevolgde adviezen.”
“Paus Franciscus riep God op ons niet achter te laten temidden van deze storm.”

 

Inactiviteit

Een aantal maanden inactiviteit hebben me laten zien wat voor mij belangrijk is.
Ze hebben mij gedwongen creatief te zijn, wilde ik vooruit geraken.
Deze tijd bracht me bij dat situaties vanuit verschillende standpunten kunnen bekeken worden en oplossingen zich dan wel aandienen.

Een aantal maanden inactiviteit brachten de noodzakelijke rust die ik in de ratrace van het leven verloren geraakt was.
Ze hebben me uitgedaagd om opnieuw mijn fysieke en mentale grenzen te verleggen.

Een aantal maanden inactiviteit zorgden voor ‘compassion’ naar anderen maar zeker ook naar mezelf.

Een aantal maanden inactiviteit …
Een leven voor en een leven erna!

Monique

Vreemde

Neen, je hoeft écht geen buitenlandse roots te hebben om als vreemdeling door het leven te gaan. Niet spreken en leven naar de familiale en gebruikelijke gewoontes is al genoeg om als vreemde eend in de bijt te worden bestempeld. Hoe schaadt men tóch iemands eigenheid door kost wat kost die persoon in ’t gareel van de traditie/de normen te willen houden. Is dat al bij u opgekomen? Wat het met een mens doet als je hem/haar zijn verhaal niet laat doen? Tussenkomen om eigen willetje in te zetten. Bewust luisteren naar vreemde snuiters is een uitdaging, die ik u aanbevelen wil. Je zal best versteld staan van de wijsheid, de kracht, de moed, de inspiratie … die schuilgaat in iemand die z’n eigen legende wil maken en daartoe ook het recht heeft. Of niet? En zelfs de plicht wil ik er graag aan toevoegen, nl. om zijn uniciteit te kunnen uitbouwen en JA, met vallen en opstaan zoals iedereen, niet? Zo heeft de Grote Levengever ons gemaakt, elk enig in doen en laten … met de bedoeling: eenheid en verrijking nèt door diversiteit. Moeilijk, maar zoó complementair!