Troost ben Jij en jij

Waar vind ik iets van vertroosting als ik met m’n gekwetst en bloedend hart geen blijf weet? Soms is er die vioolmelodie, die een verborgen snaar raakt … ergens op een grond die ik thans nog niet betreden kan. Een tekst in artikel of boek kan eensklaps een donkere lucht openbreken, een gevoel van herkenning geven en uitnodigen tot verdere bevraging en verdieping. Ook een kunstwerk spreekt de taal, die o zo moeilijk over de lippen komt. Verwijlen in mijn kleinheid bij het tabernakel kan me ontroeren, een deur op een kier zetten. Maar een concreet mens, zelfs vriend of zielsgenoot vinden die me de veiligheid van ‘het is goed zoals het nu is’ schenkt, da’s geen evidentie. Mensen praten zo makkelijk alles dicht. En daar lig ik dan verpletterd onder al die goedbedoelde woorden waarin ik me niet terugvinden kan. Het meest troostende zou misschien een stille wandeling in Zijn Mooie Schepping kunnen zijn met een eenvoudige Emmaüsganger, die weet heeft van de Gróte Kracht van Stilte, waardoor misschien onderweg … iets roert tussen J(j)ou en mij …

Liefde onstuitbaar

Waar kom Jij vandaan? Hoe kom Jij in mijn leven? Wie bén Jij? Overal kom ik je tegen. Op zoveel manieren bied Jij je aan op een manier, niet tegen te houden. Jij bent niet te “pakken”, steeds ontglip je mij. Jij bent niet te beredeneren, niet te verstaan met mijn verstand. Als ik wil, kan ik Jou niet tot stand brengen… Jij laat Jou niet organiseren. Jij weet overal door-heen te siepelen, hoe hard de weerstand ook is. Ik moet me wel gewonnen geven en beseffen dat Jij bestaat. Jouw Liefde is niet een “stukje” en vraagt mij helemaal. Jouw Liefde is totaal, Jij bent Liefde, een tegenwicht voor al het kwaad. Daarom Jezus is U beminnen in het leven, meer dan alles waard, ja, bóven alles waard. Dát is het wat het leven uiteindelijk gelukkig maakt.

Zonder woorden

Schouderklop,
kneep in je knie,
aai over je bol;
waarom ook nie

Tranen vangen op je wang,
por in je zij,
tikken op je schouder;
zie je mij

Hand op je hoofd,
kriebelen onder je voet,
hand over hand;
door woorden overmand

Omhelzing is een begrip,
strelen om het tij te keren,
gebalde vuisten vangen;
uitgesteld verlangen

Zwijgend,
toch gesproken,
veelzeggend;
van woorden verstoken

(m.v.)

Zielsverwant

Je komt mekaar niet zo gauw tegen in dit zo fragiele mensenleven. Een verwante van je ziel, als een echo van je stem, schaduw van je silhouet, voel je de diepe en pure verbondenheid, als een herhalend refrein blijft de betekenis ervan nazinderen. Overeenkomsten in jullie gedachtegang zijn treffend, oogcontact voelt aan als thuiskomen, spreken doen jullie zonder woorden. Zielsverwant. Tijdelijke impasse, hebben jullie mekaar ooit al eens eerder ontmoet…? Oude ziel, koester deze band. Logica en mysterie, de extra kruiding die ons bestaan meer richting geeft. De tijd zal het uitwijzen. Rosanna

Verlangend

Wij mensen staan verlangend in het leven. Wij zoeken naar een goede levensinhoud, naar een boeiende richting, naar een hoopvolle visie. Bij dit zoeken naar zin kunnen en willen wij kracht ontvangen en ervaren. Wij willen dan zelf ook kracht en spirit doorgeven. Zin heeft zeker meer te maken met verbondenheid, met hartelijkheid. In zo’n leefklimaat schenken wij richting en energie aan elkaar. Dit is zeker heel belangrijk als wij samen met jongeren op weg zijn. Zinvol samen op weg gaan kan ons voeden en inspireren als wij uit meerdere bronnen kunnen putten. Nu wij vandaag sterk beïnvloed worden door een onttoverde wereld, kunnen wij toch iets van Gods nabijheid ervaren dankzij mensen. En die Man van Nazareth kan een bijzondere gids blijven.

Ballingschap

Ik werd diep geraakt door de treffende uitspraak van een priester die ons erop attent maakte dat we nu in feite ‘in ballingschap’ zijn net als het volk uit het O.T. En hoe gaan wij daar dan mee om? Morren we even erg als hen? Zoeken we naar alternatieven om een lastige periode door te komen en blijven we op Onze Redder vertrouwen, die zo vaak in de H. Schrift herhaalt: “Vrees niet, Ik ben met jullie.” “Zijn we bereid ons te bekeren?” vroeg deze geestelijke nog. Precies hier wringt ons schoentje. En ook als gelovigen. Ook wij hebben werk aan de winkel qua veranderen van gewoontes, overtuigingen, handelswijzen in ons doen èn laten … Deze quarantaine bevraagt de mens misschien nog ’t meest in zijn zelf toegemeten almacht … zeker nu er in deze maatschappij zoveel mogelijk is zowel technisch als virtueel. Enige mensen hoorde ik zeggen: “Eigenlijk verschilt deze tijd niet erg van die voorheen. We houden ons gesloten in onze eigen kringetje …” Verbondenheid in gebed, met kaartjes, smsjes, telefoon, chat … zo komen we naar elkaar toe. Te doen, toch?!

Wees niet bang

Het kan gevaarlijk zijn om te geloven. Mensen die je dwaas vinden, wijzen je af. In het beste geval. Want het kan ook wel eens om leven en dood gaan. Zo een vaart loopt het voor ons meestal niet maar je kan je vrienden verliezen door te geloven en ook je familie herkent je ineens niet meer. Dat is zwaar om dragen. Maar je weet voor wie je het doet. En dat geeft steun. De liefde is sterker dan wat kwaadsprekerij. Je zult overeind blijven terwijl zij die hun huis op zand bouwen, verdwalen. Toch heb ik altijd wat moeite met die scherpe tegenstellingen. Je kunt ook tussen de mensen staan met je getuigenis zonder hen tegen de borst te stoten. Daar is nu de tijd rijp voor. Luisteren naar je naaste, wie hij of zij ook is. En tegemoetkomen aan ieders nood. Wie vrede brengt en wordt afgewezen, vertrekt maar best. Maar als de vrede op de ander overgaat is dit de goede gelegenheid waarvan we gebruik dienen te maken. Inspelen op genade. We zullen onszelf niet verliezen door naar de ander te gaan. Integendeel. Het aandurven. Vrijmoedig en ook blijmoedig. Want de Heer staat ons in alles bij.

Zonder einde

In de stille diepte van het meer graaft mijn ziel, naar U, mijn God. In de mijmerende verten van de zee vleit mijn schoot zich zachtjes neer om Uw vrucht te ontvangen en te baren. Mijn kind is aan U gewijd, beschermd onder Uw wijde vleugels. Daar alleen kan het veilig zijn, geborgen in Uw Handen. ‘k Heb U lief, mijn God meer en meer en meer… Eindeloos werkt Uw Liefde op mijn Levensweg. Mag dit prachtgeschenk altijd en altijd bij U verwijlen, vruchtbaar en vol van Uw mysterie dat elke ochtend glorierijk ontwaakt, niet te stelpen, zonder einde…