Avondwandeling

Zondagavond, het schemert al een beetje. We komen terug van een bezoekje aan familie in de stad. Ik heb behoefte aan frisse lucht na de vieze geur van stookolie en uitlaatgassen. Nog gauw even een wandelingetje door het bos. Het is er rustig. Mountainbikers en wielertoeristen maken de fiets- en wandelpaden niet meer onveilig. De stilte doet me goed. Je hoort enkel het ruisen van de wind door bomen en struiken en hier en daar een late vogel fluiten. De omgeving geeft me rust en ontspanning. De geur van vers gezaagd hout prikkelt mijn neus. Ik vul mijn longen met de frisse boslucht. Wat een luxe om zo dicht bij een bos te wonen! Ik stap stevig door. Plotseling springt een ree uit de struiken het weggetje over. Ik blijf stokstijf staan. Even later volgen twee reekalfjes. Ze komen voorzichtig piepen uit de struiken en huppen dan hun moeder achterna. Hoe mooi! Terechte protesten als een of ander bedrijf weer hectaren bos wil kappen voor uitbreiding en meer winst.

Een zuiver hart

Hoe zit het met je hart?

Ja, dat was een vraag, die ik onverwachts kreeg van onze reeds overleden Limburgse bisschop Schruers.

Een vraag die dikwijls bij mij terugkomt. Ik ervaar die vraag als een ‘ham vraag’: Hoe zit het met je hart.

“Geef mij een zuiver hart, mijn God en een vastberaden Geest”, het is een regel uit psalm 51 die ik graag bid.

Gaat het dáár niet om, te zorgen voor ons hart dat het zuiver blijft, zonder bitterheid, wrok, jaloezie, onverschilligheid, wantrouwen en ontgoocheling?

Kunnen alleen niet uit een zuiver hart goede, vruchtbare daden komen?

Hoe zit het met ons hart?

Ervaren wij het onderscheid tussen het goed en kwade in ons hart? De komende vastentijd is een goede gelegenheid om daarbij stil te staan. Het helpt ons om vastberaden voor het goede te kiezen, wie weet gaat onze mond ervan overlopen…is het niet zo, waar het hart vol van is……?

Hoopvol

Dagen gedragen door een flinterdun greintje zonlicht stemt de teleurgesteldste persoon iets of wat hoopvol.

Bakken vol regen wegen door, ook voor de breedste schouders kan het torsen grenzen bereiken.

De kleur zwart “vervaagt” langzaam naar grijs.

Een gesloten deur wordt op een kier gezet, een starre houding ontspant, waar je je aandacht op richt, groeit, onze natuur vroegtijdig in bloei.

Hoopvol.

Als men een onzeker oudje spontaan de weg helpt oversteken.

Men vrijwillig even een helpende hand aanbiedt.

Onze huisdieren een deel van ons gezin vormen.

Rosanna

Wonderen gebeuren

Elke dag, elke maand, elk jaar
dienen zich nieuwe wensen aan.
Wensen waarvan we dromen
dat ze eens zullen uitkomen.
Dit is altijd al zo geweest.
En als Liefde het laatste woord heeft
en we erin blijven geloven
ook al gooit ze ons leven ondersteboven
dan zullen misschien,
geheel onverwachts
dingen gebeuren
die je leven anders kleuren
en waaraan je niet had gedacht
of die onmogelijk leken.
Er gebeuren nog wonderen, zo is gebleken.
Je moet ze alleen willen zien!

Wat als…

Wat als je door de bomen

het bos niet meer ziet.

Wat als de vogel heel luid

zijn liedje niet meer fluit.

Als de bloemen niet meer geuren

en de klaprozen

niet meer rood kleuren.

Wat als we de zon

niet meer zien opkomen.

Als we niet meer kunnen dromen.

Is dan niet de tijd gekomen

om te zorgen

voor al wat rond ons leeft

vandaag en morgen?

AV

Broederlijkheid

Broederlijkheid is elke dag opnieuw ontdekken dat we van en voor elkaar zijn.

Broederlijkheid is de noden van anderen ontdekken en de donkere ervaringen samen durven dragen.

Broederlijkheid is ook de vreugde van elke dag mee beleven met anderen.

Broederlijkheid is ook de handen durven vouwen en opzien naar God om zijn Zoon, onze broeder bij uitstek die ons in de weg van broederlijkheid is voor gegaan waardoor wij kinderen van dezelfde Vader zijn.

TV

Haïku’s

Ze reconstrueert
familiegeschiedenis,
foto na foto.

Na de regenbui
passeren in de plassen
spiegelbeeldwolken.

Weer net als vroeger
pluisbol blazen en hopen …
dat hij van me houdt.

Lucienne

Bemin je vijand

Het evangelie op zijn radicaalst. Zelfs je vijand beminnen. Nu wordt meteen duidelijk dat Jezus volgen niet vrijblijvend is. Het vraagt iets. Het vraagt om jezelf te verloochenen. De ander hoger achten dan jezelf. Niet veroordelen. Zelfs niet oordelen. De mensen niet naar de ogen kijken. Het zijn allemaal verwijzingen naar wat Jezus van je vraagt. Het heeft met nederigheid te maken. Maar ook met vredelievendheid. Noem het voor mijn part de zachte weg. Al is die niet voor zacht gekookte eitjes of naïevelingen. Uiteindelijk is het een krachtig antwoord op de wereld. Die hanteert vaak andere normen. De gekende vicieuze cirkel is het gevolg. Geweld als antwoord op geweld. “Nee”, zegt Jezus. Doorbreek het geweld door vergevingsgezindheid. Maar Jezus gaat nog verder. Het gaat om het beminnen van je vijand. Hem of haar het beste toewensen en van jezelf geven wat hem of haar kan helpen. Er zullen heel wat minder verongelijkten rondlopen en ook heel wat minder gefrustreerden. Probeer het maar eens. Je zult zien dat je er niet berooid uit komt.