Als Maria…

Zij die in de Centraal-Afrikaanse Republiek, Rwanda, Mexico … na jaren van misbruik, plundering, corruptieschandalen … toch de weg opgaan van menselijkheid en poging tot wezenlijke verbroedering, zijn zij niet als Maria? Zij die meewerken, jong en oud aan de wederopbouw van de kerken en de huizen in platgeschoten landen als Syrië, Afghanistan, Irak? Zijn dit geen Gezanten Gods? Zij die al 12 jaar leven in de open gevangenis van Gaza en via theater en spel proberen de jongeren een stem te geven om te kúnnen ventileren en opnieuw te motiveren naar de toekomst toe? Is dat niet de graankorrel die sterft alvorens terug te ontkiemen? Zij die meestrijden voor zelfbehoud en -ontwikkeling van het Zuiden, opdat deze landen hun ‘eigen’ rijkdommen als olie en andere kostbare mineralen tenminste ook zouden kunnen benutten? Véél gebeurt onder de radar, véél goeds in het verborgene … net als bij Maria die alles in haar hart bewaarde en het er overwoog… Ons aller Moeder is zo’n Voorbeeld! Maria, Oorzaak onze Blijdschap, ook dit is een pelgrimsroute..

Kinderen van God

God komt naar ons toe. Hij zit in het kleinste detail en tegelijk is Hij alles overstijgend. Dat kan alleen God. Onze God. De God van Abraham, Isaäk en Jakob. De God van David. De Vader van Jezus. Abba. Onze Vader.

En heel ons leven lang zijn wij ook op weg naar God toe. Wij zijn gedoopt in dit aardse leven, ondergedompeld, om te groeien naar het Licht. Nu kennen wij slechts ten dele, maar dan zullen wij Hem zien van aangezicht tot Aangezicht. Een hoopvolle belofte. Iets om je best voor te doen.

Als zowel de mens als God op weg zijn naar elkaar, kan het bijna niet anders dat we elkaar zullen tegenkomen. Daarom is het je geraden waakzaam te zijn, want iemand kent dag noch uur.

Als wij kind van God zijn, zit God dan in ons DNA? Inderdaad, wij zijn geschapen naar Zijn beeld en gelijkenis. Kinderen erven eigenschappen van hun ouders. Kinderen van God erven het Rijk Gods. De naam van Jezus Christus is ook onze naam. Allen leven wij in één Geest. Indrukwekkend en altijd nieuw.

Veilig onderkomen

Tassen met een binnenvak, dat je open en dicht kan ritsen, zijn het einde! Voorwerpen die je dierbaar zijn, kan je er een veilig onderkomen bieden. Ook zijn deze voor het oog niet zichtbaar en toch draag je ze mee. Ruim zeven jaar geleden kregen mijn sleutels, in het binnenvak van mijn tas, gezelschap van een Afrikaans, houten Jezusfiguurtje. Het is gemaakt van een hoofdtwijg voor het lichaam en twee zijtwijgjes voor de ‘open’ armen. Het gelaat, de romp en de ledematen zijn stijlvol uitgesneden. Door de jaren heen brak er een stukje van Jezus’ hand af. Hij is nu menselijker. De donkerbruine kleur is ‘lichter’ en de oorspronkelijke glans oogt matter. Gaandeweg werd dit dierbaar kleinood ‘volmaakt in zijn onvolmaaktheid’. De kunstenaar zal ik nooit ontmoeten. Ik kan hem alleen maar in gedachten dankbaar zijn, alsook de missionaris die voor zovelen een kruisje meebracht. Alleszins is het een krachtig symbool van Hem, die er altijd is en die ook ‘in onszelf’ een warm binnenvak vindt!

Verkeken kans?

KANS: je zou er ook aan kunnen toevoegen: “We hebben een kans, een mogelijkheid, een verbondenheid laten voorbijgaan.” Ik pas dat nu even toe op het Doopsel. Als christenen hun kinderen laten dopen willen ze als het ware hun kinderen laten onderdompelen in Gods hartelijke gedrevenheid en dan verwijzen we ook heel graag naar de manier waarop Jezus in het leven stond. En terwijl de kinderen opgroeien hopen wij dat zij zich ook actief laten betrekken in Jezus’ goddelijke beweging van meer goedheid en meer menselijkheid. Maar ja, bij onze babyborrels vermoeden we meestal weinig gelovige betrokkenheid. Vandaag echter zijn er ook mensen, jongeren, die zich op latere leeftijd laten dopen na een soms lange, persoonlijke zoektocht.

Leven in coronatijd

Het leven was geen pretje.
We kenden nauwelijks nog een verzetje.
We mochten enkel wandelen of met de fiets.
Om te verpozen onderweg was er helemaal niets.
Dus na een ommetje weer braaf naar huis
en rustig zitten voor de buis.
Maar de nieuwsberichten
boden weinig positieve vooruitzichten.
Almaar stijgende coronacijfers
en dat was niet leuk voor de thuisblijvers.
De regels werden steeds strenger.
Onze vrijheid steeds enger.
Eenzaamheid was op vele plaatsen troef.
Mensen werden droef
en depressief, ze verloren de moed.
Ze hadden nood aan een nieuwe liefdegloed.
Stilaan mogen we weer hopen en geloven.
Dat is wat dalende cijfers toch beloven.
Een prik tegen het virus gaat corona stelpen
en zal ons hopelijk uit de brand helpen.

Spiraal van angst

Wij zijn angstige mensen; we zijn bang van onszelf, bang voor anderen, bang voor God. We leven in een mentaliteit van schaarste: er zou eens niet genoeg kunnen zijn voor iedereen, dus moeten we hamsteren. We verzamelen comfort, bezit, eer, genegenheid, ideeën,… Als we beginnen hamsteren krijgen we vijanden en worden we nog banger. Hoe meer we bezitten, hoe meer mensen ons overschot willen hebben, dus bouwen we hogere muren en worden we nog banger. We leven in een zelfgebouwde gevangenis van angst.

God nodigt ons uit los te laten en te leven vanuit liefde, overvloed. Wij zeggen: “ik ken de angst, maar niet de liefde. Ik ken de pijn. Ik kies de pijn, want ik weet niet wat er zou gebeuren als ik die zou loslaten.” We missen het ontvangen dat ons toevalt in het weggeven. We missen de vrijheid en de vreugde, de lichtheid die ontstaat wanneer we alles uit liefde doen.

geïnspireerd op Henri Nouwen “thuiskomen in tijden van angst”

Gebrek aan Liefde

Gebrek aan Liefde vermindert, als je liefde begint weg te geven. Ja, een wonderlijk gebeuren!

Onze menselijke reactie is juist, ons terug trekken, ons opsluiten, als we ons tekort gedaan voelen. Ook angst en onzekerheid zijn grote negatieve krachten, die ons verhinderen liefde te geven. Pinksteren is het feest van óvervloed aan Liefde. Haar Kracht, soms uitbundig sterk, dan weer stilletjes, breekt doorhéén angst, onzekerheid, uitzichtsloosheid…

Zij is er voor iederéén, in welke omstandigheid je je ook bevindt. Zij komt van God, die ons samen met Jezus Hun Geest blijft geven!

Ook wij worden daardoor aangespoord de ander gelukkig te maken met kleine goedheidjes. Zo wordt het Pinksteren voor de ander en wonder boven wonder, óók voor jezelf.

Ja, gebrek aan liefde vermindert, wanneer je liefde begint weg te geven. Probeer het maar….

Zalige Pinksterdagen!

Sporen nalaten

Een tekst i.v.m. Hemelvaart maakte er mij attent op dat Jezus’ leerlingen wel naar de hemel zitten te staren, maar vergeten te kijken naar Zijn Voetsporen … Wat laat Hij na? Wat laat een geliefde/vriend bij mij verder leven?

Jezus leefde ons voor in genereuze Liefde en onnoemelijke Barmhartigheid. Wat bak ik daarvan? Waar kan ik bijsturen? Hoe kan ik mijn overleden partner navolgen in zijn/haar leefwijze? Wat draag ik mee van de talenten van familieleden/vrienden? Er zijn zo veel sporen die ik volgen kan. Ga ik ermee aan de slag? Volg ik de Geest die we ontvangen mochten bij ons doopsel? Doe ik de moeite om goed te onderscheiden? Zoals een voetafdruk in zand of modder gauw weer verdwijnt, zijn we vaak ook ’t spoor weer bijster. Toch kunnen we elk moment opnieuw starten en terug kiezen voor een beloftevolle waarde in ons leven. Dat het vuur van de H. Geest ons mag blijven wakker schudden om dag aan dag Zijn Goede Spoor te volgen, ja met vallen en opstaan. Heilige Geest, blijf ons toch Aanraken, we hebben U zó nodig!