Oneindige Overvloed

Oneindige overvloed met zachtheid gepaard.

Wie droomt daar niet van?

Het kan, het mag, het is mogelijk!

Een overvloed met maat en toch oneindig en in zachte handen. Zou dat die veel gezochte Liefde niet zijn ? Hier komt de natuur naar voor als voorbeeld met haar vier seizoenen die regelmatig terugkomen, elk om de beurt:

voorbereiding en geboorte in de lente,

groei in de zomer,

rijpheid in de herfst, 

rust en herstel in de winter met verdieping.

De ‘zachte kracht van de overvloed met maat‘.

Zoveel woorden nodig om een eenvoudige gewaarwording met een oneindige uitkomst te beschrijven. Het werkt zo in onze innerlijke leefwereld, alles vervullend, de volheid aanrakend: geluk, vreugde en dankbaarheid…

Een nieuwe dag komt op met zijn verrassingen tussen de vogelzang. Vertrouwen in de ware Liefde.

Vertrouwen

Terwijl ik mijn vriend omhelsde,

fluisterde ik: “ik zie u graag”.

Hij antwoordde: “Dat weet ik.”

Stilte

Ik zag een prachtige vlinder vandaag

en het leek of die antwoordde

op mijn bewonderende blik:

“Ik weet dat ik mooi ben”.

Toen kwam het binnen.

Ik wou dat ik iets had

van het vertrouwen van mijn vriend.

Beter worden

‘Wie maakte van jou een beter mens?’ Mooi en diepzinnig deze vraag die als een pijl door me heen schoot. Allereerst verscheen de leerkracht, die mijn geloof aanwakkerde naar meer praktijk. Haar ben ik zó dankbaar! Dan doemde m’n peter op, die m’n kindernood en puberschreeuw verstond en erkende. Een hele resem leerkrachten en gezondheidswerkers volgden, zij die me allen verder op de been hielden en me tevens naar m’n innerlijke leefwereld leidden. Je ziel kunnen blootleggen om alle pijn, tranen en onmacht het essentiële levenslicht te geven, opdat uiteindelijk heling mogelijk wordt. En waardoor een mens ten diepste gehoord en gezien wordt. Is dat niet dé zin van het leven, kunnen de-len wat écht IS? Paola Coelho schreef in ‘Aleph’ dat je ver moet reizen om wat dichtbij is te kunnen begrijpen. Zo is ‘t, een mens heeft vaak al heel wat jaren op de teller voor hij/zij inziet wie de schakelfiguren zijn geweest in z’n leven. Fijn en vruchtbaar als je met deze mensen je ervaringen nóg kan delen. Zo niet, zijn er nog rituelen, die heel wat bruggen kunnen slaan …

Houd Mij vast!

Ja, dat is genoeg, zegt Jezus, blijf je vasthechten aan Mij!

Geloof er maar in, Ik blijf jou Léven geven.

Wees niet bang!

Hoe sterk laat Jezus in het evangelie van dit weekend aanvoelen waar het om gaat:

“Houd Mij vast!”

Uitzichtloze situaties bestaan niet.

Mét Jezus, sámen met Hem, doet het onmogelijke mogelijk worden.

Zelfs de dood draagt de kiem in zich, van Léven in en met Hem.

Tot iederéén, die ‘het niet meer ziet zitten’ zegt Jezus: “Talita koemi”, meisje sta op!

Geloof Mij maar, het onmogelijke wordt Waar!

Geluk

Een gevoel
dat zich verstopt
heel diep in onszelf.
Zoeken.

(Sam uit klas J2.73)

Stappen
Soms groot
Vaak ook erg klein
Maar altijd zo dankbaar
Omdat jij bij mij zal zijn

(Danique uit klas J2.73)

Na een lange dag

op school
voel ik me moe.

Mama zit
aan de groene

keukentafel.

Als ik binnenkom,
ruik ik de geur van soep.

Van deze kleine dingen
word ik gelukkig.

(Noa uit klas J2.24)

Omarm

Er weerklinkt een vreugdevol vogelgezang diep hoorbaar vanuit bosrijk gebied.

Het stemt me tot rust, mijn vermoeide geest omarmt deze dankbare natuurlijke prikkels.

De mens wordt er steeds terug naartoe gezogen, want soms willen we even niets, niet meer dan één te zijn met de bron van de natuur.

Omarm de dankbare momenten op je levenspad, ze voeden je ziel.

In het bos, weer heel even terug naar het innerlijke kleine kind, toen spontaniteit een drijfveer was.

Je bent haar niet verloren, ze zit nog steeds in ieder van ons, soms diep verscholen.

Rosanna

Zomerverhaal

Zoals bergbeekjes in de zomer,

half verdroogd in hun bedding,

plots aanzwellen

onder een hemel zonder wolken,

want regen is gevallen,

ver weg, bij hun bronnen.

Zo vullen zich wankelende harten

tot overstromen toe.

En zij die het bevatten,

verwonderen zich, onwetend

dat God aan hun bronnen,

ver weg, de regen liet vallen.

Vrij vertaald naar “As torrents in summer”

van Henry Wadsworth Longfellow

Genade

Wie heeft mij deze weldaad geschonken?

Hoe herken ik deze genade?

Maakt zij deel uit van het geluk dat ik mocht ervaren toen ik onlangs na lange tijd mijn kleinkind kon ontmoeten?

Of is zij voor mij als de zegening die ik bij het einde van de eucharistieviering mee naar huis mag nemen?

Ik ervaar haar als heiligmakend en rustgevend.

Voor haar zal er altijd plaats zijn in mijn hart.

Moge deze genade, deze weldaad, dit geluk en deze zegening ook aan jou geschonken worden.

Ze is gratuit en maakt blij vooral wanneer je ze gaat uitdelen.