Klavertje 4

Al ooit eens gezocht naar een klavertje vier?
Simpel is het niet, 1 kans op tienduizend!
Allereerst …
verplaats je naar de grootte van een mier.
Marcheer dan door het gras, uitpluizend.

Stap doelbewust door het dichte bos van een klaverveld.
Negeer de vrolijke bloemetjes en grassprieten.
Ga door met zoeken ,wordt niet te snel teleurgesteld.
Ook als na enige tijd je traanklieren volschieten …

Geef niet op, zoek centimeter na centimeter.
En plots, tussen de miljoenen klavertjes drie:
het plantje dat je zocht, de betweter.
Daar zit je dan, lachend leunend op je knie.

Grijpend naar het plantje met de 4 blaadjes aan zijn stengel.
Het vinden, de euforie van een klein kind.
Je bezit nu een groene unieke beschermengel.
En die specifieke dag, ben je bijzonder goedgezind.

Martine

Krullebol

We hangen

uit de wagen

De wei, die lacht

De koe die plast

De zotte zon

met krullebol

die kronkelt

op het veld alom

’t Is lente, lente weer

zo blij…

We danken U

O Lieven Heer

Mieke

Monsieur Arno

Europese frontliniezanger
Presidentiële chansonrocker
Oostendse klein gelukskesvisser
Idiot savant capital

vrij van allen
vivant le moment présent
bricoleur belge
vriend van velen

72 club
driedubbel aards geleefd
willen leven
kunnen sterven

adieu, chevalier, gvd!
merci vanuit het hiernumaals

jvdb

Voeten in het zand

De hunkering naar zon, zee en strand doet me op een keurige treinrit belanden, wil graag eens uitwaaien.

Voeten in het zand,
aarden en alle zintuigen op scherp,
ontspannen houding.

De kracht van de golven dragen de puurheid van Moeder Aarde met zich mee.

Eventjes hier alles achter ons laten, wat verder zie ik enkele schepen binnenvaren.
Het werkt helend te beseffen dat we maar een klein deel van het geheel vormen.

Ook al voel je hier de behoefte om te schreeuwen, te zingen of om uiterst stil te zijn, te bezinnen, de natuur zal dit alles trotseren.

Voeten in het zand.

Rosanna

Littekens van Liefde

Het is een week geleden dat we Jezus verrijzenis vierden. Zijn leerlingen leefden nog in angst achter gesloten deuren. Angst voor de Joden.

En wij… voor wie of wat hebben wij onze ‘deur op slot?’

Gesloten deuren zijn voor de Verrezen Jezus geen belemmering om binnen te komen. Hij komt en gaat…. en brengt Vrede… stelt gerust: “Wees niet bang!”

Bovendien brengt Hij iets nieuws mee… de sporen van de nagels in handen en voeten, de wonde van de lanssteek in de zijde.

Waarom die littekens?

Het zijn wonden van Liefde, voor ons.

Uitdrukking van lijden, opoffering… onuitwisbaar.

Ze hebben eeuwigheidswaarde.

Met zijn lichaam heeft Jezus Zijn Liefde op volmaakte wijze te kennen gegeven.

Thomas kreeg de kans zijn vinger in de wonde te leggen.

En wij, wij mogen ‘ongezien’ geloven!

Mild zijn

O.K. Er moet gestraft worden. Maar hoe zit dat met die brave hendrik? Die heeft dus nooit onwaarheid gesproken of halve waarheden verspreid. Die heeft wellicht niemand vermoord. Maar ook nooit iemands leven bedreigd b.v. in het verkeer. Die kun je niet betrappen op te hard rijden, te veel lawaai maken, te veel drinken, dat doet ie allemaal niet. Kwaadsprekerij, intriges, afgunst, geldzucht, machtsmisbruik …?
De vraag is of we zelf wel zo volmaakt zijn! Als dat niet zo is, dan zwijg maar en smeer ‘m maar gauw en dat is dan het milde gedrag waar wij allemaal goede redenen voor hebben.
Mildheid is geen gebrek aan oordeel. Wat verkeerd is van de ander, blijft verkeerd, maar dat geldt ook voor onszelf; dat oordeel moet helder zijn. Maar voor we tot véroordelen komen, worden we uitgenodigd even na te gaan of we zelf brandschoon genoeg zijn om dat te doen. Zo niet dan kunnen we die ander beter een nieuwe kans geven, waar we zelf ook vaak op rekenen.

Binnen- en buitenkant

In het Mu.ZEE te Oostende loopt er een aparte tentoonstelling. Uit het depot selecteerden kunstenaars ‘veelbetekenende schilderijen-achterkanten’. De hierop aangebrachte etiketten en aantekeningen zijn littekens op het raamwerk en achtercanvas. De voorzijde sluit telkens de binnen- en achterzijde af: deze verschillende werelden, met een ruimte erin, leiden een eigen bestaan. En hoe zit het met onze voor-, achter- en binnenkant? Van aangezicht tot aangezicht communiceren we op verbale of/en non-verbale wijze. En wanneer we achter iemand fietsen, herkennen we vaak die persoon aan zijn of haar silhouet. Maar wat er omgaat in een mensenhart en in de kronkels van iemands gedachten, blijft een mysterie. Ieders binnenkant is de moeite waard om er schroomvol mee om te gaan. Soms zetten we de deur voor anderen open en delen lief en leed. Soms is het voldoende als er een medemens woordenloos naast ons staat. Maar altijd maakt wederzijds  respect voor elkaars buiten- en binnenkant de verbinding!

Ziekenhuis

Eeuwenlang hebben ontelbare mensen op deze plaats het beste van zichzelf gegeven. Zorgend, verplegend, genezend, helpend. Altijd in dienst van iedereen. Vooral van hen die er het meeste nood aan hadden: armen, dronkaards, verslaafden, meisjes van plezier… Staande in deze lange traditie had ook ik mijn plaatsje in die stoet. Met weemoed en dankbaarheid denk ik terug aan al wat ik mocht onvangen: veel meer dan ik ooit geven kon. Nu zijn alle gebouwen verkocht voor groot geldgewin. En dit tot trots en glorie van mijn stad en haar verantwoordelijken. Talloze verbouwingen, tonnen geld en hopeloos veel flagrante bouwovertredingen later is de hele site een plaats geworden voor het selecte kransje van de happy few ter wereld. Een plaats waar alleen de allerrijksten kunnen logeren of dineren. Het nec plus ultra, vijf sterren of meer dan dat waard, pocht het management. Bij valavond loop ik door de poort. Een vriendelijk maar kordate butler, of hoe noem je zo iemand, wijst me er fijntjes op dat dit privé terrein is. Mijn hart bloedt.