Niets dan Liefde

Er bestaat zoiets als Liefde. Gelukkig zijn er hiervan getuigen. Maar ze lopen er niet mee te koop. Het is een stille kracht. Wie liefheeft, wordt geholpen. Hij of zij ziet de wegwijzers die er staan langs de weg. Een hooghartige loopt er zo aan voorbij.
De Heilige Geest fluistert het ons in: herinneringen aan beleefde momenten, de volgende stap om te nemen, wat te zeggen in tijden van beproeving. Alles kan ons dichter bij Jezus brengen. De keuzes die je maakt, de bloem waarnaar je kijkt, de glimlach of de traan van een vriend.
Hij is daar. Onaantastbaar. Maar waarachtig.
Hij stelt je niet teleur en spreekt woorden van vrede. Geen wereldse vrede maar een soort van heerlijkheid. Bij Hem zijn is alles wat ik wil. Hem kennen vervult mijn hart. Hij troost me, verontschuldigt zich bijna omdat ik hier op aarde als banneling moet leven. Maar Hij verzekert me dat Hij op me wacht en dat de belofte van eeuwig leven mijn verwachtingen ver te boven gaat. Soms breekt het al door. Ik koester die momenten en ga gesterkt verder.

Lange avonden

Ze zijn weer daar.
De lange avonden.
Buiten blijft het zalig lang licht.
Op adem komen op een terrasje.
Op TV is het komkommertijd.
De zomer kondigt zich aan met hoge temperaturen.
Ik breng dit onlosmakelijk in verband met verdwalen in een goed boek.
Voorafgegaan door een bezoek aan de bib.
Je hoeft heus geen fortuinen uit te geven.
Ik ben misschien ouderwets maar de geur van papier en het ter hand nemen van een harde cover geeft me voldoening.
Voor ik begin te lezen doorloop ik een soort ritueel. Kijken, voelen, ademen.
Als ik eenmaal goed zit, geef ik me over.
Sommige dingen zijn tijdloos.

Alles is daar

Alles is daar maar we weten het niet:
de lente in het schuiloord van de winter,
de regen in de rivier,
de zon achter de wolken.

Alles is daar maar we weten het niet:
de verzoening in het glimlachen naar elkaar,
de omhelzing in de mooie kaart,
de zwaluw in de lente.

Alles is daar maar we weten het niet:
de woorden van het gedicht in het hart van de dromer,
de belofte in het verlangen van het hart,
de zomer in het juichen van de lente.

Adeleyd

Je moet het zien!

Iedere dag krijgen we een wereld te zien vol onrust, onenigheid, oorlog en ellende, afbraak, rellen, rotzooi. In zo’n wereld zijn er mensen nodig die ons de ogen openen voor het vele goede dat er in diezelfde wereld gaande is. Het is de Heer, de levende Heer is werkzaam in een leger van goede mensen, over heel de wereld. Jezus verschijnt, Hij treedt naar voren in de dromen, verlicht het bewustzijn van mensen die liefhebben of haten, die werken en bidden en denken. Hij zet mensen aan tot solidariteit, tot inzet voor vrede en gerechtigheid, tot vergevingsgezindheid en liefde. Dat geeft mensen moed om hun leven weer op te nemen. Het bevestigt mensen en troost ze in hun honger naar liefde, in hun strijd voor vrede. Bidden wij dat Hij ook tot ideologie uitgegroeide  misvattingen, haat en vervolgingsdrift kan ombuigen tot liefde.
Geef vrede, Heer, geef vrede!

Afscheid

Na jarenlange publicatie op de pagina van de overlijdens heeft Het Belang van Limburg beslist om de samenwerking met Even Stilstaan stop te zetten. En dit om economische redenen. Vanaf maandag 2 mei 2022 zal de rubriek niet meer verschijnen. Wij betreuren dit ten zeerste. We bedanken onze lezers voor hun trouw en betrokkenheid.
Maar er is ook nog hoop.
We doen verder met de blog.
Je kan ons daar online blijven volgen.
Eén adres:
www.evenstilstaanblog.wordpress.com
We gaan ons best doen om dezelfde kwaliteit te bewaren. Ook een archief staat online. Je kan dus naar hartelust grazen in oude stukjes.
Uw steun, door ons te volgen, is heel welkom.
Het zou fijn zijn dit door mondelinge reclame bekend te maken.
Tenslotte een woord van dank aan Het Belang van Limburg. Het is niet vanzelfsprekend dat we zo lang mochten gebruik maken van de gelegenheid en ruimte in de krant. Het was een plezier en een genoegen.