Waarheid

Zoals de ene kiest voor liefde als levensmotto of voor vrede als drijvende kracht, word ik gestuwd door proberen te leven in waarheid. Als dingen/situaties kunnen worden benoemd in openheid, respect en waarheid ontstaat er vrede en liefde. Je kan inderdaad vrede sluiten zonder dat er eerlijk ‘to the point’ is overlegd. Doch dit voelt voor mij niet oké. Zo kan een mens evengoed een relatie aangaan in liefde of vriendschap, waar steeds een heftige brok onrust en onmacht blijft smeulen, net omdat het niet mag bestaan, niet werd benoemd. Op den duur zal dit zijn tol eisen. Ik startte mijn weg naar het waarachtige Leven, het zelf meer levendig worden, het leven (meer) durven te leven vanuit een steeds groter wordende nood om te willen blijven staan in waarheid, hoe de realiteit ook is. Ja, dat vraagt moed en dat wordt een mens zeker niet altijd in dank afgenomen. Maar Jezus zei toch: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven.” Als je de feiten/situaties, hoe pijnlijk of schrijnend ook, durft in de ogen te kijken, volg je Jezus Zijn Spoor. Zijn en doen waartoe je in staat bent.

Even Stilstaan

Stilstaan van bewondering, want nu mag ik lachen. God die mijn vader is heeft mij gewild op aarde, net als een zaadje dat zal kiemen en openspringen de dag van mijn dood. Dan wordt voor mij het leven verwezenlijkt. Het volle geluk. Ja nu mag ik lachen en het volle vertrouwen geven aan mijn leven voor die Vader, die in de hemel is. Lachen omdat ik elke dag opnieuw de overwinning van de Liefde, van het Leven kan waar maken, een stapje verder. Geluk voelen, de lach van God in mijn hart, Zijn Zegen, het kruisje van toen…

 

Soms

Ik vermoed dat het goddelijke soms
stil in mij kan wonen
met zijn dynamiek van liefde,
als ik – ondanks twijfel en wantrouwen –
toch blijf geloven in de goede wil
van mijn dagelijkse tochtgenoten.

Soms ervaar ik Zijn nabijheid
als een warme vonk, vooral dan
wanneer de kilte van onverschilligheid
mij te dikwijls inpalmt of verlamt.

Als ik soms de stilte zoek om te mijmeren
en dat af en toe ook wel bidden kan worden
dan voel ik mij soms stil bezield
door een goddelijke kracht.

Soms weet ik mij dan ook gedragen
en bewogen om
heel aandachtig en meelevend
hen nabij te zijn
met wie ik samen op weg mag gaan.

 

“Bezielend wezen”

Geruisloos, wezen van de nacht,
wijd gespreide, gevederde vleugels…
blik op oneindig…
onwezenlijke pracht.
Focus op het doel…
wijze, oude ziel
vliegt op diep gevoel ..
Zien wat onzichtbaar is voor anderen,
Leermeester, die situaties doet veranderen.
Volle maan,
roepend in de nacht, echo weerklinkt…
situeert en geeft zijn positie aan.
Krachtdier, bezielend wezen, met je open blik..
Schoonheid aanschouwen in het duister,
wijsheid der nacht in de uil verrezen…
Gestaag vliegt de gevleugelde wijsgeer,
op zoek naar ongerept gebied.
Geruisloos, wezen van de nacht.
wijd gespreide, gevederde vleugels…
blik op oneindig….
onwezenlijke pracht. 

Evy

 

Vervulling

“Het Schriftwoord gaat in vervulling”, schrijft Lucas. Vervullen is een overtreffende trap, je kan zeggen: goed gevuld, en ik bedoel: gevuld met iets goeds. Zoals je je buik kan vullen met goed eten, je voelt het verschil wel. Junkfood maakt je vadsig. Goed eten geeft energie. Het Schriftwoord dat in vervulling gaat, vult de wereld met haar geschiedenis, haar heden en toekomst met het goede dat God ons te geven heeft. En gelukkig dat God dat doet, want geen mens kan iets zo goed doen dat het voor alles en iedereen goed is. Zoals één kok niet voor 10 monden kan koken. De verhalen over het goede in ons leven gaan veelal over mensen waarmee we iets konden ervaren. Dat zijn de echte verhalen die er iets toe doen. Verhalen over een nieuwe wagen, een nieuw huis of andere aankopen, verslijten samen met de wagen of het huis. Ze dienen slechts voor korte duur. Gelukkig heeft God zijn vervulling laten ingaan omdat Hij ons niet afschrijft, zoals een boekhouder, maar ons bestaan eeuwigheid wilt geven. Ook al verslijten we, voor Hem blijven we jong en fris.

Met gesloten ogen

Wandelen met gesloten ogen
is niet gebonden zijn,
is voluit leven,
liefhebben.
Je huis, je hart openen
de ander binnenlaten.
Is wandelen met gesloten ogen
het lied
van de nachtegaal horen.
Nooit opgeven
de schat blijven zoeken
in een warme ontmoeting met
een kind,
een man,
een vrouw
een dier of
moeder natuur.

Wederzijdse dank

Mijn hart gaat open van blijheid en dankbaarheid. Jij gaf mij aandacht, een plaats in jouw hart, het wordt een begin van bewust bemind te worden om wie ik ben. Het geeft me een steuntje om er ook zelf een stapje verder in te geloven. “Dank je wel”. Versteviging gevende woordjes. Dank je wel voor het cadeautje. Ik voel mij groter worden, steviger in mijn schoenen staan. Goed geaard, met het hart in de hemel. Ja, een hart dat klopt voor een vreugdegevoel te beleven dat blijft komen, gelijk een bron zuiver water. Dank je wel… “Laat ons de Heer danken altijd en overal”, nodigt de priester ons uit tijdens de eucharistieviering. Dat kan dus wel waar worden, met een beetje aandacht en wat geloof!

Herbronnen

In de drukte der dagen kun je jouw wensen zien vervagen, voel je je niet meer gedragen, kansen verschansen, een beginne, geen eind.
Zelfliefde, de bron van onuitputtelijke mogelijkheden.
In stilte thuiskomen om te herbronnen, gewoon eventjes in jouw eigen ‘ik’ verdwijnen, zalige tijden van nieuwe creaties die rijpen, vruchten plukken uit jouw eigen tuin vol dansende ideeën in kleuren van indigo en violet.
Van brandende theelichtjes, die je eventjes in de zin van het leven doen verpozen, tot een nieuw boek dat je vanaf de eerste bladzijde begroet, zo hou je je zoet.
Her – bron jezelf uit de hectiek van het bestaan, vertraag gestaag.
In ‘stilstand’ schuilt er wijsheid van verborgen groei, ten gepaste tijde komt deze tot bloei.

Rosanna