De wereld slaapt

Als de wereld slaapt nemen je zwaar vermoeide oogleden een diepe duik naar je onderbewustzijn.

Je waant je even in totale afzondering, doch volledig bewust van je lijf en leden.

Hier geldt volledige transparantie, je aanvoelen lijkt puur, alle gebeurtenissen levensecht.

Je open handen reiken vol vertrouwen naar de talloze mogelijkheden die in je droom aan de oppervlakte komen.

Serene rust danst samen met de engelen van de nacht.

Zorgeloze uren passeren doch lijken slechts een luttele seconden, heb je dit ook al ondervonden?

De wereld slaapt,

je gedachten dwalen af,

waarom zo een haast?

Rosanna

Voetbalkamp

Op een dag

tijdens het voetbalkamp

werden we

geïnterviewd

door de krant.

Oh, wat een ramp!

Daardoor had ik

een beetje stress.

Ik speelde niet zo goed

tot de trainer zei:

Lex, blijf met je aandacht

bij de les!

Lex uit klas J1.53

Cultuur

Hoe beleidsmensen snoeien met het grote mes in deze sector, die voor velen ware troost en verademing is. Dat was de eerste, bikkelharde knip en nadien kwam dan nog Corona met al zijn consequenties. Snappen zij niet hoe zo vele vormen van kunst: toneel, musical, film, ballet, …een mensenziel vertwijfeld, eenzaam, verscheurd … ondersteunen kan. Herkenning in personages op het doek of in het theater maakt dat mensen beseffen dat er nog humane wezens zijn met eenzelfde worsteling, geeft ergens een gevoel van er toch bij te horen. Ik meen te mogen zeggen dat geen enkel digitaal middel er ooit in zal slagen een hart zo te beroeren zoals mensen van vlees en bloed zelf spelen op de planken of op de setting bij een filmmontage. Het zijn net die intens vertolkte gevoelens van verdriet, pijn, ontreddering, angst die een snaar in ons eigen bestaan aan het trillen brengen en ons zo ook tot dieper inzicht in ons eigen functioneren kunnen brengen. Een mens kan wel verdwijnen in een boek, een Netflix-reeks …, maar de energie tussen mensen doet de bühne gewaarworden.

De ‘grote Drie’

Wat doet het goed, wanneer je gekénd wordt, wanneer je bij je naam genoemd wordt! Wat doet het deugd wanneer iemand “een stukje van zichzelf” aan jou geeft, zomaar, zonder iets terug te verlangen. Dát is wat Jezus zo goed doet, Herderen. Hij kent zijn schapen bij naam en houdt weergaloos van hen. Hij geeft zichzelf in alle vrijheid. Hoe komt dat? Hij heeft zo’n goede Vader, die Hem die Liefde geeft, Die Hem in staat stelt zijn leven te geven voor Zijn mensen. Hij had het eerst zelf ondervonden en begreep de wens van zijn Vader om zo iederéén lief te hebben. Hun liefde ging zover, dat het Jezus zijn leven kostte. Hij wilde dat vrijwillig laten gebeuren, omdat hij wist: zo wil mijn Vader het… Met het géven van zijn leven kreeg Hij zijn leven ook weer overvloedig terug! De Vader zorgde daarvoor. De Liefde tussen de Vader en Jezus is zo sterk, dat Zij alle mensen wil bereiken en mee ópnemen in Hun Geest van Liefde. Ze nodigen ons uit goede Herders en Herderinnen te zijn, voor iedereen, verbonden met ‘de Grote Drie’, Vader, Zoon en Heilige Geest.

Gelovige taal (2/2)

Als Jezus van Nazareth in onze tijd zou geleefd hebben, dan zouden zijn vrienden waarschijnlijk naar een heel andere taal gegrepen hebben. Als Jezus’ kerk er is voor deze, onze wereld, dan is het best dat ook wij onze huidige kerk mogen ervaren als gemeenschappen die rekening houden met onze nieuwe leefcontext en dat we daarom in die gemeenschappen ook een nieuwe gelovige taal moeten gebruiken. Mogen wij vooral Jezus’ innerlijke kracht zo ervaren dat wij – door Hem bezield – bekommerd zijn en worden om een meer menselijke, goede wereld.

Gelovige taal (1/2)

Een pater van Don bosco, Roger Burggraeve, schreef een tijd geleden tal van teksten over God. Als leraar en prof noemt hij zijn religieus schrijven ‘poetische taal. “Roeping is iets dat gebeurt.” En hij voegt eraan toe: “Ik word aangesproken.”

In de bijbel is taal ook altijd gekleurd. Zonder dat mensen hun ervaringen uitspreken kan het woord van God niet klinken. God breekt als het ware door doorheen het tastbare, en doorheen ervaringen. Een pater Jezuïet, namelijk Roger Lenaers, verwoordt het op deze wijze: “De schepping is het zichtbaar worden van een verbijsterend rijk Oergeheim.”

God zelf is het innerlijk geheim van alle levensprocessen. God is geen tweede werkelijkheid buiten de kosmische. Hij is de diepste grond van ons bestaan.

Morgen willen we even mijmeren over Jezus’ gedrevenheid via mensen in onze tijd.

Aan schoolpoorten

Vanop afstand

overdragen.

Overgenomen

vanop afstand.

Geen dichtbij zijn,

niet even vragen:

alleen … gadegeslagen

vanop afstand.

Met de moed van ’t moeten

misschien…

Toch

in twinkeling van ogen

liefde weerspiegeld gezien.

(m.v.)

Leven en sterven

“Sterven doe je niet in één keer, steeds een beetje meer.” Toon Hermans ervoer het aan den lijve. Telkens een mens ervoor kiest om een begrafenis bij te wonen, naderen we onze eigen eindigheid, dringt het wat dieper tot ons door dat we dit bestaan eens zullen ruilen voor een Ander, Nieuw Leven. Hoe mooi en zinvol een jong gezin hun dochtertje van 7 de kans gaven haar verdriet te mogen tonen via haar tekening die op de kist van opa lag, via het bloemstuk dat zij mocht aandragen. Ze schreef zelfs een tekstje over een ster, die ze voorlas … Zo’n aanpak maakt dat een kind al van jongs af aan leert dat de dood bij het leven hoort. Niet elk kind kan dit aan; zoeken naar mogelijkheden om hen erbij te betrekken, heeft zeker een positieve weerslag in ’t leven later. Leven en dood, ja ze horen bijeen. Een heel bestaan lang hebben we nodig om ons deze polariteit eigen te kunnen maken. Hoe beter we het afsterven een plaats kunnen geven, des te Vóller kunnen we leven. We kunnen échter maar doorgeven, waar we zelf klaar mee zijn. Van belang voor jou en mij.