Nieuw

We zijn halverwege de vasten. Het ideale moment om al eens vooruit te blikken naar de Paaservaring. Pasen maakt alles nieuw. Na een doortocht door het lijden en de zonde laten we alle ballast achter ons. Pasen is ook een moment van ontmoeting. Ontmoeting met de levende Heer. De Vader heeft de Zoon opgewekt uit de dood. Nu is er hoop voor allen die Zijn Naam belijden. We zijn verzoend met God. God staat op de uitkijk naar elke mens. Sommigen komen van ver. Sommigen proberen trouw te zijn in hun handel en wandel. Maar nooit hangt het van onszelf af. Wij worden namelijk aangeraakt. Het onmogelijke wordt mogelijk door die aanraking. Er is reden tot feesten en vrolijk zijn want met God ben je nooit alleen. Hij heeft een thuis voor ons waar we altijd welkom zijn. Hoe ver je ook bent afgedwaald – en dat kan elkeen overkomen – , je mag altijd terugkeren. God wil natuurlijk niet liever dan dat we voor Hem kiezen. Maar niet uit plichtsbesef. Omdat we van Hem houden. En Liefde doorstaat beproeving.

Bijbel in mensentaal

“Eeuwen lang leefden wij hier in een christelijke samenleving en cultuur. Het bijbels en christelijk gedachtegoed was de vanzelfsprekende verstaanshorizon.” Dit is een tekst van onze aartsbisschop Jef De Kesel in het boek ‘Woord van God in mensentaal.’ In de Bijbel moeten we niet zoeken naar tijdloze waarheden. Bijbelkenners blijven ons vertellen dat de bijbelse teksten en verhalen heel sterk gekleurd werden door historische gebeurtenissen en door verschillende historische figuren. Zo zochten de profeten uit het Oude Testament naar de nabijheid, naar de vindplaatsen van God. De neerslag van die ervaringen werden bewaard en opgeschreven en gekleurd door een bepaalde tijd werden ze ook doorgegeven. De goddelijke nabijheid werd ook verstaan en begrepen als een uitnodiging om het samenleven te doordringen met gerechtigheid en vrede. Leef vanuit Gods kracht, meer aandachtig en bekommerd. Die man van Nazareth zal in het spoor van die profeten ook uitnodigen om God te doen.

Het leven

Hoe kan ik de stilte verwoorden nu de zinnen meanderen door mijn geest en mijn woorden verkruimelen en wegwaaien in de mistral.
Ik verander de bedrading in mijn brein en geef mijn geest zijn vrijheid terug zodat hij zich ‘onthechten’ kan.
Want weet, ’t leven gebeurt maar één keer.
Er is geen generale repititie en geen plan B.
’t moet gewoon goed zijn en wel in één keer.

Teejoo

Berg en dal

Dagen door mistroostige mist gedragen,
vertroebeld het zicht,
scherpe kantjes vervagen.

Hunkerend de weemoed
naar zinneprikkelende zoetigheden,
verborgen in het innerlijke kind,
wachtend op de stoep.

Bewogen dagen, momenten van houvast,
tussen berg en dal ingegraven.

Avontuurlijke tocht van alwetende puber,
naar berustende adolescent,
samen verweven met de kennis van geven.

Waar het drijfzand het dal voedt,
jouw moed jou hier uit wroet,
zo stevig is ook jouw tred,
naar de berg zonder hoogmoed.

Berg en dal gaan hand in hand,
de innerlijke mens wordt er sterker van.

Rosanna

De juiste keuze

Rudi Vranckx startte zijn verhaal met de herinnering aan zijn grootvader, die de 1^ste wereldoorlog meemaakte. Kleine Rudi vroeg wat dat nu precies is ‘oorlog’, waarop zijn bompa het antwoord schuldig bleef … Intussen heeft hij er al ontelbare meegemaakt en ziet hij wel parallellen tussen 100 jaar geleden en nu: de meesten vluchtten naar een buurland, net zoals Belgen emigreerden naar Frankrijk in 1914 en dat is thans nog zo met de grote uittochten. Hoeveel Syriërs leven er thans niet in kampen in Libanon en Irak? Zo wezenlijk om te leren ‘zien’ met solidariteit en empathie! Vluchtelingen zijn mensen. In die zin is ‘t belangrijk als oorlogscorrespondent geen adrenalineopwekkende beelden de ether in te sturen. Veel eerder tonen wat oorlog doet met mensen? Vranckx blijft verbaasd over het uithoudingsvermogen en de creativiteit van hen die zulke gruwel moeten tarten. Herinner je het beeld van de musicerende Syriërs te midden de brokstukken van een weggeblazen stad. “Bompa, hoe maak je in oorlogstijden de juiste keuzes?”, wou Rudi hem nog vragen…

Geduld

Het evangelie van dit weekend gaat over de Heer die zijn geduld verliest met een onvruchtbare vijgenboom. Die boom staat daar al 3 jaar, hij put de grond uit, vraagt verzorging en levert niks op. Waarom hem nog houden? Is het niet beter om hem om te hakken, en een vruchtbare boom in de plaats te zetten? Jezus, de tuinman, vraagt geduld aan de Heer. Hij zal hem nog een jaar extra verzorgen, misschien levert hij dan vruchten op. Zo niet, dan kan de Heer hem nog omhakken. Tot daar het verhaal. En we blijven met de vraag: hoe loopt dit af? De afloop van het verhaal wordt ons eigen evangelie. Wat doen we met een tweede kans? Of als jij een tweede kans kan geven, wat doe je daarmee? Of ben je zoals de Heer, het is genoeg geweest, maar je laat je toch bewegen tot meer geduld? Het evangelie is nooit zomaar een verhaal met een moraal, het raakt de kern van ons bestaan. We kunnen daar niet aan voorbij. Vroeg of laat worden we met onszelf in deze kwesties geconfronteerd. Zondag worden we opgeroepen onszelf onder de loep te nemen.

 

Moeder

Net als de schuimende golven van de zee
draag ik jou in gedachten mee.
Breek ik de vloedlijn
van ons laatste samenzijn.
Stilte wordt weer hoorbaar.
Rond jouw dode lichaam
geuren de bloemen nog naar leven,
maar jij bent eeuwigheid geworden.

Jozef V.

Verleden en toekomst

Ik hang ergens rond op de boerderij
met mijn hond. Het is koud.
Ik wil vrijheid, ik word later wel groot.
Ik ben vertrokken met een boot,
maar kan de vrijheid niet aan,
want ik heb foute dingen gedaan.
Ik probeer op het juiste pad te komen.
Ik slaap nu tussen blauwe bloemen
en voor mijn gevoel tussen roze bomen.
Mijn hond eet alleen maar gras en grond,
want ik heb geen geld voor eten.
Dus eigenlijk kan ik het leven wel vergeten.
Ik heb geleerd: Geef nooit op!
Kop omhoog en hop, hop, hop.
Mijn moeder zei: Maak tempo in het leven,
doe je best en daarna komt de rest.
Hou van je familie in vrede
en vecht terug tegen het verleden.
Dit is niet mijn levensverhaal,
maar er zijn mensen die zo leven.
Neem het leven zoals het komt.
Zet je voeten stevig op de grond en voel je vrij.

Jesse uit klas 1HA