‘k Wil u graag met lof bezingen
want gij staat altijd paraat
midden zieken, zorgenkringen
zalft gij pijn door woord en daad.
Die in hoogste nood verkeren
geeft gij van uw liefdekracht
waardoor leed en pijn verkeren
tot een licht in lijdensnacht.
Smarten die gij hebt gedragen
worden u tot vreugdezon.
Wil, verpleegster, niet versagen.
Sterk u aan Gods gavenbron.
Jozef V.
Een leven lang. Wat sleuren we allemaal niet mee aan schuldgevoelens en kwetsuren. Het is daarom belangrijk je te verzoenen met je verleden. We zijn niet met alles tevreden. Er kunnen serieuze knopen ontstaan in ons binnenste. Die verbergen we liever en niet alleen voor anderen maar ook voor onszelf. Die hinderpalen doen ons een beetje liggen in ons graf. Jezus nu, komt onze graven openen. Daar is moed voor nodig want je wordt geconfronteerd met de dood. Even terugdeinzen en dan er doorheen gaan. Met een krachtdadige stem worden we geroepen om op te staan. Onze stramme spieren worden terug lenig. Het lichaam wordt bewoond door de Geest die Leven geeft. Dat Leven is een bron die opborrelt en ons doorstroomt. Blokkades komen los. Bevrijding. Verrijzenis.
Jezus zegt dat Hij de Verrijzenis en het Leven is. Jezus wilt in jou komen wonen zodat je steeds meer op Hem gaat lijken en steeds meer verrijst. En zeg nu niet dat je dat niet nodig hebt. Kijk maar eens in de spiegel en laat het Licht binnen waar het nog duister is.
Vergeten, was ik het,
hoe goed het is met lege handen
naar U toe te komen, God
Gij vraagt geen opgetutte woorden
geen blanke lakens
geen reine ziel, volkomen…
Ik mag mijn besmeurde zijn
door het Uwe laten reinigen,
balsemen met geurende kruiden
Ik mag mijn loze manden
uitschudden voor Uw voeten
en we lachen dan
om al die kleinigheden
Ik voel me dan weer onbezonnen kind
lachend doorheen haar tranen
en voel me hemelsbreed door U bemind
Hoe heerlijk is het toch
bij U te mogen zijn,
hand in hand, wij tweetjes
samen
Een Limburgse zielsgenote maakte me attent op het belang, met kleine of grote letter? In het dagelijkse leven: informeel of duidelijk geblokletterd in Het Belang … net omdat het daar meetelt. Dat we met onze zingevende aspiraties nog terecht kunnen in de Limburgse krant via onze rubriek ‘Even stilstaan’ is écht buitengewoon gezien de secularisatie van onze maatschappij. Het geloof in Iemand die Groter is dan wij, Wijzer en oneindig Barmhartig, is en BLIJFT van levensgrote betekenis. Lees eens het verhaal van Marino Restrepo, denk aan de bekering en de heropbouw van het leven van mensen die met één of andere verslaving te maken hadden. ‘Waar Jezus is, daar worden mensen écht gevoed.’ Laten we ons in deze barre en haast onwezenlijke tijd nederig en hoopvol toeleggen op het BIDDEN voor ieders welzijn, voor de gehele mensheid en vooral ook voor zij die werken in sectoren, die ons heil en onze samenleving thans gaande houden. De Rozenkrans is zo’n heilzaam wapen … Hoeveel keren heeft O.-L.-Vrouw dit al gevraagd? Zullen we het nú DOEN?!
Verplichte quarantaine
In veertigdagentijd
Versmald territorium
Individuele kwali-tijd
Omhulsel met of zonder
Huisgenoten
In je eigen hart en brein
Op bijzonderheden gestoten
Verdiept in
Boek, blog, bed of bad
Verlangend naar inzichten
Die je eerder nooit had
Het leven ontvouwt zich
Volgens jouw zielsplan
De allenigheid ontpopt zich
Tot heil van de achterban
jvdb
In onze wereld en in onze samenleving blijven de uitdagingen soms erg groot. Steeds meer mensen maken zich zorgen over het klimaat. Wie de politiek van vele landen volgt kan zich soms ergeren aan het gedrag van dictators. Er is een tijd geweest dat de jongens naar school gingen en de meisjes thuisbleven omdat de gezinnen niet rijk waren maar ondertussen boeken de gezinnen vooruitgang en gaan ook de meisjes naar school. Zo zijn er nog meerdere evoluties die ons samenleven verbeteren. Zo is de gezondheidszorg heel sterk verbeterd maar het blijft moeilijk om de migrantenproblematiek ernstig te nemen. Deze en andere nieuwe uitdagingen zouden ons bewust moeten maken dat Europa geen verlies is maar een meerwaarde kan betekenen.
Een onzichtbaar virus doet ons noodgedwongen stilstaan. Wie weet, gaan we er beter door zién, worden onze “blinde vlekken” ópgehelderd!? In het evangelie, van dit weekend zien we twee manieren van kijken door de farizeeën en Jezus. Het is sabbat. In het voorbijgaan ziét Jezus een man die blind is… Hij loopt er niet langs door, maar bestrijkt zijn blinde ogen met Zijn speeksel, vermengd met wat aarde. De boodschap, ga je wassen in de vijver van Siloam, volgde. De blinde man gehoorzaamde en kwam er ziende uit… De Farizeeërs bekeken dit gebeuren vanuit de wet. Jezus lévengevende aanraking mocht niet gebeuren op sabbat en daarmee kon hij ook zeker niet de man Gods zijn. Voor Jezus primeerde het lééd dat de blinde man vanaf zijn geboorte moest dragen… Misschien kunnen we in deze tijd van “stilstaan” eens bij ons zelf nagaan, van waaruit het komt dat we bepaalde dingen die goed zijn, niet doen…en daarbij ook nog controlerend en beoordelend zijn…. Wie weet komt er veel meer ruimte vrij om lévengevend in het leven te staan.
Hij telt de lijnen van zijn zinnen.
Laat de muze maar dansen
die hem tot schrijven dwingt.
Kneedt koortsachtig letters
tot een geheel van woorden.
Alleen het blad papier
blijft onbewogen.
Jozef V.
evenstilstaanblog.wordpress.com 