Verbonden met hierna

Allerheiligen: Mensen hebben voorbeelden nodig om een mooi en goed leven op te bouwen. Onze ouders, leerkrachten, iedereen die je graag ziet… Christenen hebben voorbeelden nodig om te leven als goede christenen. Ons grootste en voornaamste voorbeeld is natuurlijk Jezus zelf. En dan zijn er de heiligen. Mensen die zich in hun leven extra hebben ingespannen voor hun geloof en voor de christelijke waarden. Zij worden al snel na hun dood vereerd omdat wij geloven dat ze ook dan nog iets voor ons kunnen betekenen. Op 1 november worden alle heiligen speciaal herdacht.

Allerzielen: Een dag om onze dierbaren te gedenken. We komen samen in de kerk en/of gaan naar het kerkhof; met verdriet, met herinneringen, met dankbaarheid, meelevend met anderen. En om ons geloof te versterken. Het leven gaat niet verloren; alles wat aan goeds is gedaan, verdwijnt niet in het niets. God vergeet niemand, in God sterft niemand. We zijn immers allen op weg naar heiligheid!

Zie je Mij aan ’t werk?

In de herfst verrassen kunstwerken van alle slag en soort onze vestingen. Een prachtige schommelstoel leidt letterlijk de hemel in langs een steile populier en eindigt met een fijn laddertje die nieuwe horizonten toelaat. Boeiend kijk ik ook telkens weer naar diverse stenen vormen gebarsten en gespleten, liggen ze daar ter ruste op het natte gazon. Ze inspireren, ze drijven naar onze menselijke gebrokenheid, naar de pijnperikelen van het leven. Cohens adagio flitst door me heen: ‘There’s a crack in everything, that’s why the light get in.’ ‘t Is niet vanzelfsprekend om in onze gekwetstheid de plek te zien waar het licht kan worden geboren. Meer en meer afglijden in de afgrond van onze gebrokenheid om nét daar onze Heer te ontmoeten, zei een priester me onlangs. Precies daar in die broze wonde(n) wacht Hij ons op met Zijn oneindige Barmhartigheid en Zijn eeuwige Liefde. Misschien kan dit je troost bieden, als je Hem herkennen kunt in diegenen die je NABIJ blijven wat er ook gebeurt. Hij betreedt totaal onverwacht een Nieuw Pad, samen met jou…

Lichtbrenger

Waar vind ik licht als ik het niet aantref in mezelf? Tevergeefs zoeken en willen laten invullen door anderen … een bodemloos vat, zal uiteindelijk blijken. De Goddelijke Vonk is in onze ziel, daar zorgde de Albeheerser zelf voor. God zij DANK! Net deze donkere dagen nodigen ons uit naar binnen te keren en de vlam in onszelf te laten oplichten door ’t stil te maken en te luisteren naar de Zachte Bries die de Heer zelf is. In lawaaierige chaos is de Heer niet te vinden. ‘Wanneer God jou bereid vindt, moet Hij werken en zich in jou uitgieten op dezelfde manier waarop de zon als de lucht zuiver en helder is, zich moet uitgieten en zichzelf niet kan tegenhouden. Want God is een zon; Zijn Weldaden weigert Hij niet aan wie onbevangen op weg gaan.’, zegt Meester Eckhart. Ons schoentje knelt vooral bij die onbevangenheid, zo’n openheid aanhouden dat we Hem werkelijk ‘carte blanche’ geven en geen voorwaarden inbouwen… Hoe meer we Hem laten doen in onze goede en kwade dagen, hoe gelukkiger we mogen worden, is ook mijn ervaring. ’t Proberen zeker waard!

Drie lagen

Een oud paneel gebruikten wij toen we wilden vertellen over de drie levenslagen. In de buitenste laag wilden wij met foto’s, nagels, prikdraad en dopjes van bierflesjes, de grote drukte en het vele MOETEN oproepen. We hebben in een tweede laag iets willen schetsen met foto’s en symbolen rust, meeleven en verbondenheid. En die laag noemden we de laag van het ONT – MOETEN. Hier maken mensen toch nog tijd voor elkaar ondanks alle negatieve nieuwsberichten en kiemende angst. In de middelste laag werkten wij met zand (liefst wit) gemengd met behanglijm en rode verf en zo probeerden wij iets op te roepen van onze diepste levenslaag. De rode pasta in de kern van de drie lagen doet MEER vermoeden en ook meer ervaren namelijk: een diep geheim en vooral een dynamiek van liefde.

Gods vangnet

Bladeren dwarrelen speels en vallen getrouw op het onstuimige ritme van de wind.

Moeder aarde vangt ze gretig op.

Mensen struikelen … wankelen om toch maar overeind te kunnen blijven … en vallen dan tóch door het ontij van het leven zelf.

Onze Eeuwige Redder vangt ze op.

Bomen worden geveld omwille van ziekte of ouderdom. Ze krijgen een tweede leven als tuinbank, omheining of speeltoren.

In de Natuur gaat niets verloren. De kringloop van het leven geeft en neemt net zoals ons aller Vader doet; “Naakt kom ik uit de schoot van moeder aarde, naakt keer ik daar terug. Jahwe geeft, Jahwe neemt, geZEGENd de naam van Jahwe.” (Job 1,21)

Een mens wordt ziek, krijgt een ongeval, moet leven met een handicap, verliest een dierbare relatie. Hij verschraalt met de jaren. Enkel zijn ziel overleeft deze jachtige wereld en reist verder naar nog ongekende, Beloftevolle Oorden. De Eeuwige blijft zorgen voor jou, voor mij. Wat een Genade! Wat een Hoop mogen wij koesteren dankzij de énige Heilige!

Liefhebben

Ja, liefhebben staat centraal dit weekend.

Over heel de wereld wordt in het evangelie gesproken over Liefde. Liefde, houden van, het fundament van ons leven. Zonder liefde, geen leven….

We krijgen een kapstok aangereikt om gelukkig te zijn. Van wie houden? Van God, bron van alle leven en van jezelf en de mensen met wie je te doen hebt.

Jezus leeft ons dit voor. Daarvoor heeft God ons Jezus gegeven. Jezus vindt de relatie met zijn Vader het belangrijkste. Bij Hem ontvangt hij altijd betrouwbare Liefde. Hij nodigt ons uit om samen met Hem in die relatie te staan om van daaruit tegelijkertijd onszelf graag te zien en de mensen met wie we leven.

Het beste vaccin tegen je ongelukkig voelen, vanwege alle beperkingen die “vadertje corona” ons oplegt.

Levende vreugde

Vrede, vreugde en geluk, woorden die vaak in de mond genomen worden. Vreugde is dan ook onmisbaar in ieder mensenleven om ietwat vredevol en gelukkig te kunnen leven.

Er is de oppervlakkige vreugde, vreugde die je kent als je pluimpjes of een schouderklopje krijgt : ‘dat heb je goed gedaan!’.

Intense vreugde gaat dieper, intense vreugde laat je ervaren dat je iets goed hebt gedaan met nog een extraatje. Na een uitvaartviering vertelde iemand : “25 jaren na het overlijden van mijn moeder heb ik nu de nodige troostende woorden mogen horen”. Of bij een eerste communie : “een prachtige viering, je voelde sterk aan dat kinderen en ouders samen met de werkgroep een mooie weg hebben afgelegd en er echt naartoe hebben geleefd”. Of bij iemand in rouw : “dank voor je bezoekje, maar blijf dit mooie werk doen, je weet niet van hoeveel betekenis je bent”.

Intense vreugde, het geeft je vleugels en zorgt ervoor dat de vreugde blijvend wordt uitgedragen … een levende vreugde !

Le Roi

Royaal loyaal

het dna van koningskinderen

Voorbestemming doet

familiebanden niet verhinderen

Als vader, broer én zoon

in alle gedaanten ontloken

Anders doen dan voorheen

de roulerende rekening doorbroken

De flipflop van de generatiewissel

geen glazen muiltje vandoen

Voortdurend balancerend op

de slappe koord van burgermansfatsoen

jvdb