Regenboog

Indigo, violet,
een ware ‘kleurenpracht’,
intens verweven.
Wonderbaarlijk natuurfenomeen,
na regen en zon verkregen.
Hoopvolle verschijning.
Het doet je zoeken naar een nieuwe uithoek.
Jouw hart mist wat ‘moed’,
doch hou jouw leven ‘zoet’.
Genietend wegdromen,
in een zee van tijd.
Al jouw zorgen door een regenboog gedragen,
niet voor nu noch voor later.
Een lach, een traan,
ieder zijn eigen verhaal…

Rosanna

Geloven als een kind

Imke is bij oma op vakantie voor enkele dagen. Op een dag is ze echt niet zo flink. Oma toont een prentje van Jezus en zegt: “Zouden we aan Jezus zeggen dat we niet lief geweest zijn?” En Imke zegt:”Niet aan die Jezus, maar aan de echte”. Ze sluit de ogen… 

De nonkel van Jeroen is na een slepende ziekte overleden. Mama en papa zeggen aan Jeroen dat Bart nu een sterretje aan de hemel is. Bij het naar huis rijden hoort mama Jeroen zeggen: ”Ik wilde dat ik astronaut was. Dan kon ik nu naar het sterretje gaan en nonkel Bart goede dag zeggen”. 

Neefje Koen is komen spelen en in het naar huis rijden wordt hij gegrepen door een vrachtwagen. Hij sterft aan zijn verwondingen. Mama vertelt dit vol verdriet aan haar kinderen. De jongste van vijf jaar neemt een blad papier, tekent er een kruis op en een Jezus met tranen in zijn ogen.

Kunnen kinderen ons leren hoe we geloof en fantasie kunnen uit en bij elkaar houden?

 

Slaaf(s)

In een artikel i.v.m. slavernij in onze hedendaagse wereld werd ik niet enkel verrast door de hoge cijfers wereldwijd, maar in het bijzonder door de nog 5,5 miljoen slaven binnen Europa!! Waar zit slavernij of horigheid verscholen in ons hypermoderne leven? Hoe vele vrouwen worden binnen hun relatie nog gedwongen/bedreigd tot seks? Hoe velen worden afgeschrikt met ontslag i.f.v. flexibiliteit voor de onderneming? Of worden gepest op het werk om wat voor redenen ook, heel vaak uit onmacht trouwens. Dreiging met uitbrengen van schandalen binnen politieke partijen of verenigingen is helaas ook nog van deze tijd. Hoe ver reikt onze vrije wil nog? Gouden stelregel blijft: als je jezelf niet respecteert, dan respecteer je evenmin je naaste. Dus ja, slavernij is van alle tijden. Wat kan ikzelf doen om dit uit te bannen? Als ik mezelf naar waarde schat, kan ik mijn grenzen stellen, desnoods in eerste instantie met hulp van derden of na oefening in enkele sessies van psychotherapie. En …, helpen we mekaar hierbij of zijn we liever blind/doof?

Met gezag

Jezus en zijn leerlingen kwamen in Kafarnaüm. En op sabbat gingen ze naar de synagoge waar Hij als leraar optrad. Zijn onderricht was anders dan dat van de schriftgeleerden. Hij onderrichtte met een gezag dat de mensen versteld deed staan. Onder de mensen was er een man, bezeten van een onreine geest. Die geest roerde zich ook en schreeuwde luid: ”Jezus van Nazareth, wat hebt Gij met ons te maken? Komt Gij ons in het verderf storten? Ik weet wie Jij bent, de heilige Gods.” En Jezus zei hem: ”Zwijg stil, en ga weg uit die man.” En onder luid geschreeuw verliet hij de man. Jezus leefde vanuit de stille verbondenheid met Zijn Vader, een diepe band die vele mensen kwijt waren. Hij kwam om weer te verbinden wat gebroken was. Maar niet iedereen wilde dat horen, het is het lawaai van de onderdrukker, die verwarring zaait in het ware verlangen. Jezus riep dat verlangen weer op. Dat deed de mensen versteld staan.

 

Nu of nooit

Niet morgen, niet gisteren, maar vandaag.
Niet toen, niet binnenkort, maar nu.
Het heden, het tastbare,
dit ogenblik in tijd en ruimte.
Geen herinneringen,
geen hoop en verwachtingen ….
maar de rust die het nu bezit.
Dit exacte moment dat pure schoonheid bevat.
Adem in, voel het tastbare,
dit ene unieke ogenblik
omvat alles wat je nodig hebt.
Tastbaar, voelbaar, zichtbaar.
Gebruik al je zintuigen. Gebruik je gevoel.
Adem de rust, ervaar het geluk,
proef het moment.
Niets is zomaar, gisteren heeft je gevormd,
morgen geeft je hoop en kracht
en het nu is er om te verwezenlijken,
uit te voeren en te ondergaan.
Wat verkies jij op dit moment,
hoe ga jij je toekomst schrijven …?
Voel en ervaar…, maak plaats en ruimte.
Heroriënteer. Dit moment bepaalt morgen.
Evy

 

Thuis gehoord!

“Ongelovigen en gelovigen,” zo stond er geschreven, “zijn allebei zoekers. Ze zijn tastend, zoekend op weg, onderweg.” Weten gelovigen dan niets of niet veel over God? Als wij ‘weten’ door ‘ervaren’ vervangen komen wij wellicht dichterbij hoe en waar iets van het Goddelijke Geheim te vermoeden en te ervaren is. “In de kern van mijn bestaan, in mijn ziel, in mijn diepste zelf, kan ik iets voelen van een Goddelijke nabijheid,” zo getuigt de monnik. In het evangelie wordt verteld dat enkele vrienden van Jezus met Hem mee willen gaan. Ze willen samen op een hoge berg de stilte gaan zoeken. Jezus’ vrienden zijn zo enthousiast van die ervaring dat zij zich als het ware omringd weten door enkele oude, bijbelse profeten, Mozes en Elia. Ze wilden zelfs enkele tenten voor hen bouwen. Zo wilden ze dat heilig moment vasthouden. Een vraag daarbij: “Waarom kwamen Jezus’ vrienden op zulk voorstel?” Ze hadden thuis wellicht gehoord en soms ook gezien hoe kleine profeten en open mensen destijds getuigden.

 

Van wanhoop naar hoop

Rauwe kreten van wanhoop krijsen door mijn lijf. Waar is mijn onschuld gebleven?
Wáár blijft dat ongerept sneeuwtapijt dat alle onraad doet verdwijnen?
Tranen van weerloosheid rollen over mijn wangen.
Bloed, zweet en tranen.
Dit is mijn leven.
Ooit als elfenfee geboren eindig ik afgemat en leeggetobd als de verloren zoon in lompen bij de Vader.
Ik strompel, struikel en val in Zijn Armen.
Volledige overgave…
Eindelijk ben ik écht en naakt voor U God. Ik heb niets om U te geven. Alles wat ik heb en had heb ik van U gekregen,
Hier ben ik God.
Gebruik mij en doe mij herleven. 

Mieke

 

Uit handen geven

Als het avond wordt en alles lijkt stil te vallen, dan ben ik alleen met mezelf.
Stilletjes zit ik in het donker maar vanbinnen wordt het maar niet stil, het blijft er roeren.
De dag verzinkt in een zwaar hoofd en een lijf dat eigenlijk slapen wil.
Waarom niet even naar de sterren kijken, het lijf naar bed bewegen en de zwaarte voelen van de slaap. Het bed draagt en ondersteunt het vermoeide lijf. Rust komt eraan.
Mijn hand grijpt naar de paternoster. Elk kraaltje, een gebed in stilte opgezegd. Als een mantra, herhalend, bekend en vertrouwd. Maria, wees gegroet mijn bemiddelares.
Je luistert, ik kan uit handen geven. Ik voel me gedragen en warm vanbinnen. Jij kent mij en waakt over mij. Jij bent mijn haven en mijn toevluchtsoord. En de nacht draagt de belofte van een nieuwe ochtend waar ik er weer mag zijn en waar Jij bent voor mij.
Ik weet mij gezegend.