Ja – neen

In de bijbel zegt Jezus onze deze week dat tollenaars en ‘ontuchtige vrouwen’ eerder Gods koninkrijk binnengaan. De meeste mensen zijn echter geen tollenaars of ontuchtige vrouwen; wat dan met al die gewone mensen?
Wel, tollenaars en ‘ontuchtige vrouwen’ kenden niets anders dan wantrouwen, achterdocht. Hun hele leven bestond uit angst, berekening, achterdeurtjes, vluchtwegen. Als een tollenaar iets gaf van zichzelf, mag je spreken van een keuze. Als een hoertje niet alleen liefde incasseert maar ook echt gééft, mag je dat liefde noemen. Als deze mensen – van en in wantrouwen levend – vertrouwen schenken, mag je spreken van geloof. Als zij het kunnen, kan iedereen dat: geloven, vertrouwen, écht liefhebben. En wij?
Durven we ja zeggen aan God en het dan ook doen?
Is ons geloof en vertrouwen groot genoeg om uit heel ons hart aan Jezus’ oproep te beantwoorden.
“Je bent immers bemind, je bent geroepen!”

Gesprek

Een gesprek tussen God en één van ons:

Heb je me gezocht, mijn kind?
Je diende Je niet aan.
Heb je me gezocht?
Waar moest ik toch zoeken?
Overal: in je hart, in het hart van je kinderen,
in de natuur, in ieder moment
van diepe intimiteit,
van hart tot hart.
Wat bedoel Je?
Je weet best wat Ik bedoel.
Heb je de kern van je hart gevoeld?
Daar, waar de waarheid zit,
de pijn en ook de zachtheid …
Ik weet niet wat je bedoelt.
Dan heb je Me niet gezocht, m’n zoon.
Wat heb Ik je gemist.
Wat heb Ik je gezocht.
Je hebt zoveel gemist.
Je hebt zo weinig gezocht.

De Europese vloot

“Soms lijkt onze beschaving op een vloot die de Westerse mens heel lang geleden heeft opgebouwd”, zo vertelt Tomas Halik. Het eerste schip was duidelijk gekleurd door het jonge christendom maar er waren ook elementen uit Rome en Griekenland op dat eerste schip terecht gekomen. Het tweede schip was het schip van de Europese moderniteit. Aan boord was veel wetenschap, techniek en optimisme omwille van de grote vooruitgang. Maar ook materialisme en atheïsme waren aan boord. Het derde schip is nog niet zo lang in gebruik en vaart onder de vlag van het post – modernisme. Het multiculturalisme maar ook het relativisme kregen volop kansen. “Deze drie boten”, zegt Tomas, “lijken mij vastgelopen en nu moeten we ons behelpen met kleine reddingsboten. Wellicht kunnen we toch nog heel wat materiaal uit de grote boten gebruiken.” Tomas Halik is een Tsjechische priester. Hij deed verdoken priesterwerk in Praag. De communistische boot waarop hij had gezeten is ondertussen ook vastgevaren.

 

Eenzaam

Alles is gaan wankelen. Alle liefde waar ik zo in geloofde is leeg en koud. Mijn leven was een grote leugen… schijn voor de omgeving. Ik voel mij goed nu in mijn duisternis. Ik wil er in blijven om mij te verdiepen om los te komen uit mijn schijn. Ik ervaar mijn onvermogen om lief te hebben. Ik sluit mij op ook voor de psychiater. Ik hunker naar het essentiële. Ik moet durven schreien in Gods armen, mij koesteren aan zijn genezend hart. Ik moet mijn wonden aan iemand tonen… ze bloot stellen en wachten in stilte op klaarheid. Ik moet mij laten openbreken en mij aan Hem toevertrouwen zoals ik ben. Het is verwachten en wachten op zijn komst. Het is een halt toeroepen aan al wat te veel is. Het is mij laten grijpen in een diepe hunkering, mij laten openpellen als een sappige vrucht. Dan kan er een bron opborrelen.

 

Hoogsensitiviteit

Zo’n 20% van de bevolking zou deze kwaliteit bezitten, maar niet allen zijn er zich van bewust en kunnen het hanteren. Het kan zichtbaar worden als de problemen zich beginnen op te stapelen: amper geluid kunnen verdragen, grote menigten mijden, zich terugtrekken bij spanningen, … Opdat dit persoonlijkheidskenmerk een gave zou worden, dient de mens in se veel zelfzorg toe te passen, wat net bij deze mensen dikwijls op een onvoldoende stuit. Hoogsensitiviteit kan zich ook uiten in het fijn aanvoelen van een sfeer thuis of elders, in de grotere tijdsspanne die nodig is om informatie, gebeurtenissen e.a. te verwerken. De hersenen van hoogsensitieve mensen nemen veel meer prikkels op dan van niet-hoogsensitieve personen. Zij hebben tevens moeite om te filteren wat belangrijk is. Ondersteuning is vaak nodig om deze eigenschap tot een kwaliteit te laten ontwikkelen. Daarentegen is hooggevoeligheid het overreageren op een situatie of uitspraak, omdat je te moe of te gestrest bent. Dat is allicht niemand vreemd.

Word niet kwaad, maar…

Heb je dat wel eens ondervonden? Je doet iets goeds, en een ander wordt kwaad, omdat je juist iets goeds doet. Het is dan voor de ander precies moeilijk om dat te verdragen. Hoe komt dat? Spelen dan gevoelens van jaloezie, onrechtvaardigheid, ‘zoiets doe je toch niet’, een rol? Jezus nodigt ons uit om zo lief te zijn als zijn Vader, zo warmhartig! Die Liefde is niet berekenend. Zelfs al heb je maar één uur gewerkt, krijg je hetzelfde loon als iemand die de hele dag heeft gezwoegd… zo laat de parabel van dit weekend ons zien. Ook toen wekte dat grote ergernis! De Vader is evenwel vrij zijn Liefde te geven waar en aan wie Hij wil. Voor degenen die het het meest nodig hebben is Hij juist mateloos in zijn Liefde, terwijl Hij niemand intussen te kort doet. Laten we niet kwaad worden om zoveel goedheid, maar dankbaar zijn voor die goddelijke liefde, waarin de Vader ons óp wil tillen, om steeds meer op Hem te gaan gelijken… Doen we met Hem mee?

Nazomer

Nu de dagen weer hun
schaduwen zullen tekenen
en moe geleefd zijn in de zon
treuren we om de laatste
warmte van de zomer.
Stil vervagen de dingen
die ons in het groen omringen.
Na een warmte, waar ieder
zo van houdt worden de dagen
weer kil en koud.

Jozef V.

Nood

‘In nood kent men z’n vrienden’, wordt wel gezegd. Doch wat ik ondervinden mocht, is dat het (h)erkennen dat een vriend(in) hulp nodig heeft niet zo vanzelfsprekend is. Misschien beseft de persoon in kwestie nog niet dat er bij zichzelf veel roept om bijstand en ondersteuning. Dit maakt dat hij/zij het ook niet woordelijk kan delen. Grote veiligheid en inzicht naar ieders kwetsbaarheid toe zijn wezenlijk i.f.v. het kunnen uiten van behoeften. Een gerichte vraag als: ‘Kan je zeggen waar het voor jou zo moeilijk is?’ of ‘Hoe kan ik jou (beter) tegemoetkomen?’ biedt mogelijk de kans een lastig gesprek op gang te brengen. Nog altijd is het zo dat we geen helden zijn in het aangaan van niet vlot lopende gesprekken en al zeker niet als het onze naasten betreft. En toch zijn het net onze schamele pogingen tot uitspreken van wat ons zo in de ban houdt die letterlijk ons gemoed bevrijden en onze relaties in stand houden. De moed om lucht te geven aan wat zwaar weegt en dit op een aanvaardbare wijze, is reeds een liefdevolle actie op zich. Try-out is aan zet!