Dat is van mij!

Op een familiesamenkomst werd gevraagd aan de genodigden dat ieder iets zou meebrengen om het feestmaal samen te stellen. Alles werd bij aankomst verzameld en later mooi uitgestald in buffetvorm. Ieder mocht naar hartenlust eten en nemen wat hem het meest beviel. Sommigen gaven de voorkeur aan hun eigen meegebrachte picknick, terwijl anderen zich tegoed deden aan al het lekkers. Na afloop van de samenkomst werd het overschot nog verdeeld over de aanwezigen.
Zou het in Jezus’ tijd misschien ook zo gegaan zijn? Misschien was het wonder van de drie broden en de twee vissen wel dat Jezus mensen zover had gekregen dat ze alles wat ze bij zich hadden gingen delen met hen die niets bij zich hadden.
Wat er precies gebeurd is, meer dan 2000 jaar geleden, zullen we nooit snappen. Maar we kunnen niet alles snappen. Anders zou geloven en blijven geloven wel heel gemakkelijk zijn.

 

Gevaarlijk?

‘Geen hoofddoeken, geen T – shirts met religieuze propaganda, ook shirts van voetbalclubs zijn verboden want die zouden agressie kunnen opwekken. Een rode – duivel– shirt kan wel.’ Dit konden we lezen in de krant. Je hebt ondertussen wellicht begrepen dat het ging om een festival dat plaatsvond in Boom: het Tomorrowland. Dat sport – en in het bijzonder voetbal – agressie kan bewerken kunnen we ook in de Belgische competitie vaststellen want echte supporters kunnen soms erg gekleurd worden door fanatisme. Als bestuurslid van een Limburgse voetbalclub uit 2de nationale stond ik destijds meestal heel dicht bij de gekleurde supporters. Vooral als het een match was tegen een Waalse club kon het soms erg rumoerig worden op en rond het plein. Wij pleiten voor ‘Peace and Love’, zeggen ze in Boom en ze toonden een foto met daarop een verzoenend samenzijn van Palestijnen en Israëli’s.

 

Geven

Ik wil niet leven om begrepen te worden maar om anderen te begrijpen. Iets dergelijks zou de heilige Franciscus van Assisi eens gezegd hebben. Hoe evangelisch is dit. Jezus zelf zou het ook kunnen gezegd hebben. Heeft Hij zichzelf niet helemaal weggegeven? En vraagt Hij niet aan ons om hetzelfde te doen? Met vallen en opstaan weliswaar. Want wij zijn Jezus niet. Het komt er op aan om het zwaartepunt niet bij jezelf te leggen maar naar anderen toe te gaan. Ieder op zijn eigen manier maar wel vanuit eenzelfde geloof. We zijn allemaal kinderen van dezelfde Vader en horen daarom voor mekaar te zorgen. Dit kan dichtbij in eigen familie- en vriendenkring, maar dit kan ook verregaande gevolgen hebben. Eigenlijk mogen we niemand uitsluiten. De Liefde is grensoverschrijdend en baanbrekend. Er komt nooit een einde aan. En er mag ook niets verloren gaan. Beter nog: er mag niemand verloren gaan. Laten we hier elke dag opnieuw voor open staan en de stap zetten naar buiten toe. Uiteindelijk naar God toe. De gans Andere.

Vrijheid

Zijn wie je bent,
creëren wat je wil,
vanuit de essentie die jij bent.

Leven vanuit je eigen perceptie,
eten waar en wanneer je er zin in hebt.
Je omringen met de mensen
die je hart verkiest.

De kans krijgen je leven te leven
vanuit vrije wil en keuze.
Het ultieme levensgeschenk.
Zo tastbaar voor ons,
zo onbereikbaar voor velen.

Vrijheid

Evy

 

Ervarend nadenken

De mens die ervarend nadenkt en die van harte probeert bekommerd samen te leven, kan in die ervaring – soms gekleurd door een gelovige achtergrond of levensstijl – iets vermoeden en ontdekken van een goddelijke nabijheid. Na het laatste Concilie, dat in 1965 werd afgerond, werd geloven vooral in het kader van een nieuwe catechetische aanpak beschreven en verder uitgewerkt als een ‘openbarend ervaringsgebeuren’. Ook vandaag klinkt nog steeds duidelijk in getuigenissen, in preken en boeken, dat geloven veel te maken heeft met ervaringen, met Godservaringen, die midden in het volle leven door ons heen kunnen varen. Ze zijn er nog, de mensen die zich laten aanspreken of raken door een goddelijke Dynamiek van liefde. Voor hen is geloven, is christen – zijn geen systeem van wetten en regels. Ze zoeken geen zekerheden in een instelling maar ze zoeken wel gemeenschappen die hun ervaringen verruimen en daarom doen aansluiten op het openbarend, goddelijk gebeuren dat met die Man van Nazareth is doorgebroken.

Een gletsjer

Een gletsjer smelt van binnenuit, heb ik deze vakantie geleerd. Ik kreeg het geluk om dicht bij gletsjers te komen. Ze liggen daar, reusachtig, onaangedaan, en toch… Ze zijn het waterreservoir voor de streek en ver daarbuiten. In dit geval voeden ze de Po en de Donau. Twee grote waterwegen, waar heel wat mensen van afhankelijk zijn. Iedereen weet nu wel dat gletsjers stilaan verdwijnen. En toch liggen ze daar tussen de rotsen, machtig groot, praktisch ontoegankelijk. Ze liggen daar te smelten van binnenuit zonder jammeren of klagen. Ze zijn indrukwekkend en toch weerloos. Ze blijven gevaarlijk terrein, en toch leven gevend. Ze hebben iets puurs, iets reins, iets onbereikbaars en zij bereiken ons. Ik wou dat ik iets van een gletsjer had, een hart dat van liefde smelt, overloopt, een hart dat niet jammert en klaagt, een hart dat weerloos is, en weet dat het gedragen wordt door de rots. Een hart dat vertrouwt op God die alles en allen overstijgt. Zelfs een gletsjer kent zijn Meester.

Soelaas

Oef, de uitslagen van echo- en mammografie van één mijner beminden is goed. Hoe vélen zijn er niet die telkens opnieuw deze spanning van medische onderzoeken moeten doorstaan? Zowel de mens in kwestie als zijn/haar naaste omgeving hebben hiermee te maken. Hoeveel mensen geteisterd met kanker, maar ook met andere chronische ongeneeslijke ziekten als mucoviscidose, ALS, Parkinson, … dienen altijd maar weer de moed bijeen te rapen om de strijd aan te binden? Wat een druk legt dit niet op een mensenleven! Al meermaals heb ik dit van aan de zijlinie meebeleefd en vaak sta ik ook versteld van de creativiteit, de kracht en de fijngevoeligheid waarmee deze mensen pogen hun leven draaglijk(er) te maken. Zoals Thich Nhat Hanh onderricht: ‘Het kostbaarste geschenk dat we iemand kunnen geven, is aandacht.’ Al zeker voor mensen die het zwaar te verduren krijgen, maar het is tevens een stelregel die alle relaties schraagt. Weet dat er nog veel individuen en gebedsgroepen zijn die heel regelmatig jullie noden opdragen. Liefdevolle Energie werkt boven alles uit …

Hittegolf

Deze morgen kregen we onverwachts bezoek van vrienden. Na een fietstocht in de frisse morgen landden ze nog even bij ons alvorens naar huis terug te gaan.
Al snel ging het gesprek over het weer, de warme zomer, de droogte en als vanzelf gingen we ook de positieve aspecten even belichten. Je hoeft geen gras te maaien, je moet met deze temperaturen niet per se naar het buitenland om mooi te bruinen, in huis blijft alles relatief proper, de was is snel droog… Ja, ook dit weer heeft zijn voordelen, ondanks alles…
Conclusie? Laten we vooral niet vergeten om tevreden te zijn met wat we krijgen, zomaar voor niets!
We zouden vaak heel veel dingen willen en we proberen ook zoveel mogelijk van onze wensen en verlangens te verwezenlijken, maar we blijven jammer genoeg niet vaak stilstaan bij alles wat ons gratis in de schoot wordt geworpen.
Is een tevreden mens ook niet een gelukkig mens?