Onmacht t.o.v. de dood

Hoe voorzichtig moet men zijn, wanneer men spreekt met mensen die de dood van nabij hebben meegemaakt, van een geliefde of van iemand zeer nabij. Men kan ze niet troosten met beschouwingen over een beter leven, een eeuwig leven in de hemel. Mensen willen leven, hebben moeite met de dood. Wij zijn bang voor de dood. “God heeft de dood niet gemaakt… Hij heeft alles geschapen om te leven”. Mooie woorden, maar geconfronteerd met lijden en dood, kan ik er niets mee. In het aanschijn van de dood word je opeens stil, bang. Erover spreken blijft moeilijk. Wie onlangs een sterfgeval heeft meegemaakt, wie verwikkeld is in een gevecht met een ziekte, voelt in heel zijn wezen de onmacht t.o.v. lijden en dood, weet wat het is te worstelen met de meest ingrijpende levensvraag. Hij heeft geen behoefte aan mooie woorden, wél aan iemand, die met hem meegaat, iemand die “mede-lijdt”.

Tweesprong

Op een zekere dag, geheel onverwacht,
bevind je je op een dubieuze tweesprong:
keuzes brengen je in vertwijfeling.
Hoopvolle verwachtingen
versus het onbekende pad,
vertroebeld in zicht, onbemind en duister.
Bouw en vertrouw instinctief op jezelf.
Dagen verdagen,
er rijzen steeds zovele vragen.
Sommige wegen leiden naar verbeelding…
Addertjes onder het gras
ontregelen jouw innerlijke kompas.
Mosrijke bossen,
rijkelijk omhuld door klimop,
basten en berken
weerspiegelen in de beekjes,
de natuur is hier zo puur.
Doe het zand uit jouw ogen.
Maak de juiste keuze,
die in jou ligt verscholen.
Dan zal de ‘tweesprong’ jou belonen.

Rosanna

Een beetje

Onze samenleving wordt vandaag gekenmerkt door een grote verscheidenheid. Er is een groot aanbod van mogelijkheden. Daarom wordt ze ook ingedeeld in verschillende domeinen. Zo is er een domein waar de politiekers elkaar ontmoeten en samen overleggen. Er is het domein van de geneeskunde, van de kunst, van de sport maar ook het domein van de vakantie. Ieder domein of sector heeft zijn eigen afspraken en regels. Ook de taal in deze domeinen kan specifiek en apart zijn. Sommige domeinen kunnen ons ook heel sterk, bijna volledig in beslag nemen. Zo kennen we waarschijnlijk deze bekende wijsheid: “Je kunt niet een beetje zwanger zijn”. En een oude, wijze pater, die zich verdiepte in de bijbel voegt eraan toe: “Zo kun je ook niet een beetje geloven.” Als christelijk geloven verengt of vervaagt tot een smal en een sporadisch domein dan kan men bijna niet meer spreken en verwijzen naar geloofservaringen van Abraham en Jezus. Hoe zal Christus’ boodschap dan morgen ervaren en beleefd worden?

Binding

“Gebonden en gekooid ben je altijd, maar daar waar je jezelf bindt, moet het goed te leven zijn.” Deze tekst sierde jaren mijn thuis, maar na de breuk van een belangrijke vriendschap heb ik het opgeborgen; ik heb er geen houvast meer aan. Ik weet het even niet meer; ben ik waarlijk relatieonbekwaam? Zal ik me nog ooit kunnen, durven, willen binden? Tijd en heling zullen het uitwijzen. Zeer zeker, ik ben niet de enige!! Hoeveel verbintenissen lopen niet spaak … In een artikel i.v.m. chronische pijn besloot een pijnspecialist met de woorden: ‘In plaats van verder te behandelen, moeten we eerder doorpraten om er áchter te komen wat er in het leven van een mens de pijn in stand houdt.’ Veelal heb je een gidsende derde nodig om dit fragiele terrein te onderzoeken. We staan als broze mens niet te springen om de rauwheid van onze pijn te verkennen. Toch is het net het delen van onze vervelende gevoelens of althans datgene waarmee we worstelen, dat ons echt menselijk maakt en wat een sterkere band kán creëren. Hier liep het mis. Volgende keer … beter?

Zomerkleuren

Gevulde terrassen vol geroezemoes…
Zomers blije gezichten.
Witte benen die het eerste zonlicht zien.
Fel gekleurde jurkjes,
snel uit de kast getoverd, waar ze geduldig
lagen te wachten op “bestemming zon”.
Vrolijke mensen begroeten elkaar,
tijd voor een vluchtig gesprek.
Glimlachende instemming.

Sprankelende energie,
zonnige vibe,
of hoe een sprankeltje licht…
de energie van een introverte oude stad,
plotsklaps omtovert tot een bruisende,
extraverte “place-to-be”,
onze harten verwarmt en het sociale contact
een duwtje in de rug geeft.
Koesterende zonnestralen, zomerse kleuren,
Of hoe mooi het leven toch kan zijn,
als je echt durft kijken.

Evy

Heden en verleden

Waarom moet men
altijd weer met
een oorlog beginnen?

Het enige wat men wil,
is winnen
omwille van het geld
en de macht.

Leg die wapens
toch stil!

Want veel mensen hebben pijn.
Drink samen
gewoon een glas wijn!

Het is nu nog steeds als toen.
We kunnen er zeker iets aan doen:
Lessen trekken uit het verleden,
om het beter te doen in het heden.

Merel uit klas 3VV3

Johannes is zijn naam

Eer een kindje geboren wordt zoeken ouders een naam. Zonder naam zijn we moeilijk aan te spreken. Toen Johannes de Doper geboren werd, wist Elisabeth dat hij Johannes zou heten. Johannes, zo wordt hij door God gekend. Johannes betekent: God is genadig. God kent ons allen met onze naam, en iedereen weet graag wat zijn naam betekent. Een naam houdt ook een zegen in. Voor ons: de zegen van onze ouders, ze wilden een mooie naam voor ons. De zegen van ‘welkom, lief kindje’. Johannes (en alle kinderen) zijn welkom voor God. En zoals alle kinderen ontving hij zijn leven van God. Omwille van God zijn we allen geboren. Opdat we ter wille van Hem zouden leven. Johannes leefde ter wille van God. Hij bereidde de weg voor Jezus voor. Jezus die komt voor de doven, de blinden, de lammen, de gevangenen. Jezus die de liefde van zijn Vader laat kennen in genadig zijn. Johannes droeg zijn naam niet voor zichzelf. Laten wij ook onze naam dragen, zodat de mensen ons kunnen roepen, aanspreken, want nodig zijn we allen.

Bestaansgrond

Wat geeft mij/jou grond en bestaansrecht? Mijmerend in een prachtig, stil natuurpark wordt me deze vraag gegeven. De natuur met al zijn wonderen, z’n spontane groei en bloei is zeker mijn biotoop; ik vind er rust, troost en nieuwe energie. Ik mag er zijn wie ik ben. Ik ontsnap er aan oordeel en verwachtingen. De natuur heet me altijd welkom met m’n vreugde, m’n verdriet, m’n niet-slagen, m’n teleurstelling … Net die onvoorwaardelijkheid is zo genezend voor mij èn voor velen onder ons! Nooit vergeet ik de welkom van m’n coach bij ons eerste treffen: ‘Heel hartelijk welkom met alles wat er is: kwaadheid, twijfel ergernis, verdriet, lol, enthousiasme…’ Net dit beaamde dat haar begeleiding de juiste plek was voor mij. Alle lof en eer aan U, Heer die me hier naartoe leidde; U die me zo veel beter kent dan ikzelf en me stuurt waar ik zijn moet om verder te genezen. DANK dat je me leert Jouw Fluisteringen gewaar te worden en ze ook op te volgen; ze zijn m’n Grootste Goed i.f.v. heil en zegen. U wilt dat elk mensenkind ten VOLLE LEEFT door Uw Bestaansgrond.