De eerste plaats

De strijd om de eerste plaats is van alle tijden.

In de politiek, sport, in relaties, en de kerk.

Vreemd toch….want wie op de eerste

plaats zit, is altijd een beetje eenzaam.

Hij kan moeilijk iemand naast zich hebben.

Jezus zegt heel eenvoudig in het evangelie van

dit weekend: “doe het anders, ga op de laatste

plaats zitten, bij de kinderen, de armen, de zieken

gebrekkigen.”

Deze heel gewone leefregel zou onze maatschappij

totaal veranderen.

Gewoon zélf op de laatste plaats gaan staan.

Is dat niet heilzaam voor ons zelf, we worden vast

minder snel gekwetst of gefrustreerd.

Heilzaam voor de maatschappij, als wij de zieken,

gebrekkigen, vreemdelingen eens wég halen van

die laatste plaats.

Wat zou er ruimte vrijkomen voor vriendschap, vrede

en verdraagzaamheid.

Zo droomde Martin Luther King…..

Méewerken aan die droom in de Geest van Jezus?

Aan ons de keuze!

De nauwe poort

Zullen we die poort vinden? En zullen we er kunnen doorgaan?
Dat hangt voor een groot stuk van jezelf af.
Hoe vul je je leven in? Gericht naar buiten of gericht naar binnen?
Misschien zit de poort wel in jezelf, heel diep verborgen onder het gruis. Dan moet je teruggaan naar de bron.
Misschien ligt de poort nog heel ver voor je en heb je nog een lange weg te gaan.
Achter de poort ligt het Rijk Gods.
Er zijn er die daar al zijn binnengegaan, dus het is mogelijk.
Velen kunnen volgen. Dat is toch de wens van God. Voor Hem zijn allen welkom.
Maar niet zomaar. Het kost moeite en vraagt een eenvoudige houding. Een kameel kan alleen door het oog van de naald als hij knielt.
Bovenal bemin één God. Hij is het centrum van je leven. Vergeet dat nooit.
En bemin je naaste als jezelf. Zachtmoedigen kunnen het verstaan. Geduldigen ook.
Maar vooral: leer van Jezus. Hij toont de weg.
Ga steeds weer terug naar Hem. Naar wie zouden wij anders gaan? Trouwe zielen worden niet ontgoocheld.

Avondrood

Zoals de zon bij avondval

gloeiend rood zich zinken laat

In de brede schoot van zee en land

zo wil ook ik bij Jou elk schild en glans

afleggen in Jouw warme Armen, God

Reinig dan in mij, al wat ik bezoedelde

alles waarmee ik Jouw Licht ontsierde

alles waarmee ik Jouw Zijn en Hart

heb zeer gedaan en Jouw Stem 

in mij haar kracht ontnam

Klein is mijn werk

te klein is mijn hart

maar ik vertrouw

op Jou, mijn God

werk in mij en beziel

mijn leven

Ik zal Je innig

dankbaar zijn

Mieke

Het doel van ons leven

Het uiteindelijke doel bepaalt onze concrete levenshouding en onze keuzes van elke dag tussen wat wij belangrijk genoeg vinden om tijd aan te besteden, of wat wij als waardeloos vinden.
Christenen zien het einddoel van het leven als “een tafelgemeenschap met hun Heer, die Bruidegom is en hen bedient” dat betekent: een levensgemeenschap, gevoed door Gods liefde.
Gelovigen dienen bewust te blijven van dit toekomstperspectief, ook in de meest opslorpende activiteiten van elke dag. Want, wie uiteindelijk een liefdesgemeenschap verwacht, zal in alles wat hij onderneemt toch vooral proberen nu reeds een liefdesgemeenschap op te bouwen. Wie uiteindelijk naar een tafelgemeenschap uitkijkt, zal nu reeds zijn tafel delen met anderen. Christenen zijn mensen die geloven en hopen dat hun leven uiteindelijk uitloopt op een liefdevolle ontmoeting met hun Heer.
En dat voelt men nu reeds, als men hen ontmoet.

Toevlucht

Bitter
heeft de aard
zich uitgehuild

Haar tranen druppelen neer
langs haar lange blaadren

Ze is nu stil
en ademt weer
gerust, gesust in
pure zuiverheid

Hoe hemelhoog biddend
staren bomen nu 
vol mededogen 
en zien mee lijdend
op de mensheid neer

God, hoe klein en bang
zijn Uw kinderen
Maar aan Uw Hand
vinden ze toevlucht, Heer

Kom, o God, en heel 
dit aardse leven…

Mieke