November

Overal in de warenhuizen vinden we reeds artikels voor de feestdagen van december, met name “bezoek van Sint Niklaas”, versieringen voor Kerst en Nieuwjaar. De verre voorbereidingen zijn bezig, zoals het kiezen, aanduiden en slachten van welke dieren voor het feestmenu van zo veel mensen thuis of in het restaurant. Voorbereidingen nemen tijd in beslag: programma opmaken, weten voor wie, wat aanbieden, tijd, plaats en uur, de uitnodigingen moeten tijdig opgestuurd worden. Wij willen alles fijn in orde hebben, zodat er voldoende aandacht ter beschikking van de mensen zou zijn op de dag zelf. Een dag feest, een week feest, en veel tijd om met mensen bezig te zijn… De slachtmaand in november om in december klaar te staan, zonder onaangename verrassingen. Vooruitzien is een kunst die diep in het mensenhart is geworteld. Alle Heiligen zijn er ook in geslaagd deze kunst waar te maken. Fijne Allerheiligenfeestdag toegewenst.

 

Waar gaan we voor?

Wanneer er veel twijfel en onzekerheid is over bepaalde belangrijke vragen zoals: “Wat vinden wij nu echt goed en nodig? Wat is echt van tel voor ons?”, dan stellen steeds meer waarnemers van ons maatschappelijk gebeuren vast dat ‘geloven’ best niet zomaar overboord wordt gegooid. Ruim 40 jaar geleden begonnen veel mensen in Europa te leven zonder God. Na al die jaren kon er zo in het leven van mensen een soort afwezigheid groeien. Want leven zonder veel gelovige overtuiging, soms ook zonder veel houvast en perspectief, kan een gevoel van leegte geven. Alle Limburgers kregen deze dagen een brochure – “Morgen is van ons.” – toegestuurd door de deputatie van onze provincieraad. De uitvoering en beleving van tal van voorgestelde projecten kunnen zeker bijdragen om te komen tot een meer ‘positieve ingesteldheid’.Toch vermoeden wij dat het morgen ook heel belangrijk zal zijn dat wij tegelijk op een eigentijdse wijze gemotiveerd, geïnspireerd, bezield en gedragen met elkaar op weg kunnen blijven gaan.

Een voorbeeld

Een voorbeeld zijn voor anderen. Streven we daar nog naar? Of valt alles weg in de middelmatigheid? We hoeven echt niet allemaal uitblinkers te zijn maar zo nu en dan een goede daad doen, gewoon uit liefde, kan heus geen kwaad. Zonder hoogmoedig te worden. Dat zeg ik er wel bij. Anders worden we als die farizeeën die door in het detail de wet na te leven hun ziel dachten vrij te kopen. Maar oog hebben voor de ander, in de naaste het beeld van God zien, dat kan in kleine dingen. Ook als die ander gebreken heeft. Sommige mensen zeggen wel eens dat ze de ander, bijvoorbeeld hun partner, juist graag zien omwille van zijn of haar gebreken. Het werkt als een spiegel. Het helpt ons te bekennen dat we zelf ook gebreken hebben. Maar God heeft ons al op voorhand bemind, voordat we bestonden, en ziet door al die gebreken heen. Wie zijn wij dan om naar een ander, wie dan ook, met misprijzen te kijken? Laten we veeleer het goede in elkaar bevorderen. Het goede is sterker dan het kwade. Zeker als we er samen in geloven.

Huil niet

Als je door het bos
de bomen niet meer ziet,
de takken worden kaal,
de zin des levens
bedenkelijk wordend vaal.
’t Is alweer ‘herfst’,
wat schort er?

Zware voetstappen,
vertroebelend beeld,
niets meer vormend een geheel.
Doch, huil niet, verschuil niet…
Trek uit die schoenen van verdriet.
Er ligt steeds iets moois in ’t verschiet.

Neem gerust de tijd om te leven,
te lachen, te zingen,
voor duizend en één dingen,
doch, huil niet,
jouw leven ligt in ’t verschiet.

Rosanna

Liefdevolle zorg

Ooit is zorgen voor elkaar gegroeid uit naastenliefde.
Vervolgens werd het een beroep met loon.
Wil dit nu zeggen dat naastenliefde in de zorg iets van vroeger is?
Niets is minder waar. Hoe wij de dag van vandaag zorg aanbieden heeft veel te doen met begeestering en bezieling in ons doen.
Toch in tijden van management, zijn we telkens opnieuw verplicht om kritisch volgende vragen te blijven stellen: Wat is ‘goede’ zorg vandaag? Welke noden zijn er?
Zonder meer omdat zorgverleners liefdevol zorgend nabij willen zijn.
Ze willen doen waarvoor ze gekozen hebben.
Menslievende zorg bieden. Ja, ook in tijden van winst en regelgeving.
En de basis van professionele goede zorg is ‘naastenliefde’ dat op zijn beurt Levenskracht geeft…

Roddelen

Als je iets over iemand vertelt, is dit dan altijd roddelen? Roddelen is … iets over iemand vertellen wat hij of zij echt niet mag horen.
Roddelen … het gebeurt op wereldvlak tot in de gewoonste gesprekken. Soms weten mensen zelfs iets over jou te vertellen, waarvan je denkt: ‘zij weten meer over mij te vertellen dan ik over mezelf weet!’
En wie vertelt er wel al eens niet iets in vertrouwen tegen iemand om hulp of raad te vragen om iets te kunnen oplossen. Jammer, dat de ander dit vertrouwen dan beschaamt en het terug gaat vertellen of … roddelen.
Op een dag vertelde iemand dat haar moeder zaliger vroeger altijd zei: ‘degene, die iets vertelt over iemand, moet je niet dadelijk kwaad bekijken, want je weet nooit in welke omstandigheden hij dit geuit heeft, hij zijn hart over iets moest luchten, het er in alle boosheid zomaar uitfloepte’. Ons moe zaliger wees ons erop: je dient degene te bekijken, die het terug ging vertellen, want dat is eigenlijk de dader, die de oorzaak is van het begin van alle ellende’. Het zette me aan tot nadenken …

Geboorte (2/2)

… vervolg van gisteren

Want vooral het tekort aan veiligheid en liefde is dé grootste struikelblok om later in de problemen te komen. Van druggebruik tot gewelddaden … veel heeft te maken met het gezin van oorsprong. Welke voorbeelden heb je bewust of onbewust gekopieerd? Wat is je tot vervelens toe herhaald? Dit zijn vragen die ons blikveld kunnen verruimen en ons vaak harde oordeel verzachten. Geboren worden en steeds aan een hergeboorte van je zijn mogen werken, samen met begripvolle en bekwame anderen blijft een fijnbesnaard samenspel. ‘Niemand leeft voor zichzelf alleen, niemand sterft voor zichzelf alleen …’

Geboorte (1/2)

Het zal altijd wonderlijk blijven zo’n nieuw, piepklein mensje dat weer is geboren en ons eigen leven helemaal aangrijpt. Zo kostbaar en teer geschapen, je zou er blijven naar kijken. En dat wijzelf ooit zo ‘mini’ waren, haast niet meer in te denken is dat. Wat een evolutie maakt een mens toch mee. Daar staan we niet al te veel bij stil en toch schetst het onze grote kansen tot ontwikkeling en tot veredeling van ons eigen mens-zijn. Evenwel is de plaats waar je wiegje staat erg belangrijk. Je zal maar ter wereld komen in een vluchtelingenkamp, onder oorlogsomstandigheden, in een gezin dat het niet breed heeft, maar misschien wel een overvloed aan toewijding in zich draagt.

wordt morgen vervolgd…