Heimwee

De eerste christenen leefden één van hart en ziel. En zij bezaten alles gemeenschappelijk. Niemand kwam te kort.
Moeten wij geen heimwee hebben naar deze tijd?
Nu is de situatie wel anders.
“Wees niet langer ongelovig maar gelovig”, zegt Jezus tegen Thomas.
Thomas neemt dit aan en wordt een hevige getuige.
Hij leeft ook in gemeenschap met de apostelen.
Wat zegt Jezus tegen ons vandaag?
Wij noemen ons gelovig, maar zijn we het ook?
Is ons klein geloof niet vermengd met veel ongeloof en wereldse afleidingen?
Zijn we afgedwaald of hoort deze crisis bij de weg die we moeten gaan?
Het kan zeker geen kwaad om onszelf in vraag te stellen en te zoeken naar hoe we het beter kunnen doen.
Leven zoals de eerste christenen is misschien niet meer mogelijk. Dit was een gezegende tijd en een voorbeeld om steeds voor ogen te houden.
Maar nieuwe vormen zoeken, die passen bij deze tijd, dat is het waar we best mee bezig zijn.
De wortels niet vergeten is belangrijk.
Ik droom misschien van een renaissance maar hoe ziet die er uit?
Laten we luisteren naar mensen die er midden in staan.
Laten we oog hebben voor de brede basis in al zijn verscheidenheid.
We zijn misschien terug met weinig maar we zijn wel verspreid over vele strekkingen.
Maar één van hart en ziel wil ook niet zeggen dat we allemaal hetzelfde zijn.
Het gaat er juist om dat ieder zich thuis voelt zoals hij of zij is.
Als éénieder zijn verantwoordelijkheid neemt in het persoonlijk gebed, groeit de eenheid vanzelf vanuit de relatie met de Heer. Laten we daarover waken, ook bij onze broeders en zusters.
Maar vanzelf betekent niet dat er geen organisatie nodig is. Overleg en communicatie blijven belangrijk.