Geduld is een schone deugd. Als wij bidden: “Heer, hoe lang nog?”, geeft Hij ons vandaag een vertrouwvol antwoord. Het wordt anders en beter. Alleen weten we niet wanneer.
Intussen is het raadzaam de moed niet op te geven. De Heer is nabij.
Hoeveel draaglijker is het lijden als je een perspectief hebt.
Het lijden heeft niet het laatste woord.
Het zal voorbijgaan.
In de plaats daarvan komt er vrede, vreugde.
Zijn luister zal ons deel worden.
We worden erfgenamen van het Rijk Gods.
Armzalig wordt omgekeerd in glorievol.
Treurenden worden vreugdezaaiers.
Mag dit alles ons nu hoopvol stemmen.
Al begrijpen we het niet helemaal.
Maar het is voldoende wegwijzers te volgen.
Johannes de Doper wijst de weg.
En als zelfs hij begint te twijfelen is daar de langverwachte.
Jezus zelf neemt ons bij de hand.
Gelukkig wie aan Hem geen aanstoot neemt.
Kleine mensen kunnen het verstaan.
evenstilstaanblog.wordpress.com 