Onlangs was het vogeltelweekend. Een voedertafel stond op hoge voet opgesteld en ik posteerde me met pen, papier en verrekijker achter het raam. Ik hoefde niet lang te wachten of de eerste “gasten” dienden zich aan. Twee koolmeesjes streken voorzichtig op het tafeltje neer en onder voortdurend rondkijken pikten ze enkele zaadjes op. En hup, weg waren ze. Daar landde het volgende al, een roodborstje. Enkele keren pikken en hup, weer weg. Er volgden nog een roodborstje, mussen, een Vlaamse gaai, een koppel tortels, en een groene specht. Intussen huppelden de eksters op het gazon, samen met een familie merels. Ze pikten in de grond om zo sappige wormpjes te verschalken. Houtduiven wachtten geduldig in de kersenboom iets verderop in de tuin. De duiven aan een kant in de boom en enkele kraaien aan de andere kant. Wat een schouwspel! Het vloog af en aan. Ik heb mij nooit gerealiseerd wat een “feest” we hebben in onze tuin. Dank u wel, mijn Schepper, voor al dat moois.
evenstilstaanblog.wordpress.com 