Mijn grenzen waardeer ik, nu!
Grenzen waren naar mijn inzicht beperkingen maar nu kijk ik er anders naar…
Vandaag houd ik van mijn grenzen!
Die zijn mijn bescherming tegen het “te veel”.
Grenzen helpen mij op mijn plaats te blijven en geven een “thuisgevoel”. Daarom leer ik ook graag er vriendelijk mee om te gaan.
Ze zijn eveneens een bescherming tegen het moeten en het overdrijven. Het oneindige is niet het mijne. Op de aarde blijven is met de materie bezig zijn. Die kan niet anders dan in haar “contouren” blijven. Het dromen daarentegen vliegt buiten de werkelijkheid, buiten de menselijke macht. Voeten op de grond is onze eerste grens, waarin wordt gesproken van wat zichtbaar en tastbaar is, bewezen liefde, de rest is buiten bereik en doet pijn. Maar tot aan de grenzen gaan kan, de moeite waard! Ook ze verleggen mag, in wijsheid, kan en mag goed zijn.
Hoe belangrijk is het dan van ze goed te kennen, een noodzaak !