Een groezelig dek
lag op mijn ziel.
Spinnen hadden vrijpostig er
hun webben op gespannen.
Mijn hartogen dicht.
De deuren gesloten,
omdat geen mens
de sleutels vond…
Toen ben JIJ gekomen,
mijn lieve God.
Jouw Woord deed pijn,
maar het brak
mijn kerker open.
Ik adem weer, ik adem
dankzij U,
mijn grote God.
Ik ben ontwaakt!
Gij roept mij tot leven.
Alleen Gij, Goede God,
geeft het Ware Leven…
Mieke
evenstilstaanblog.wordpress.com 