Stad van uitersten
Waar terrassen overbezet zijn
en kleur de boventoon voert.
Waar klanken onverstaanbaar worden
alleen sfeer blijft.
Stad van uitersten
Waar achter gesloten deuren gezwegen wordt
en zwart de gangen kleurt.
Waar hier en daar gepreveld wordt
wanneer men denkt dat niemand hoort.
Stad van uitersten
Waar de één de ander niet kent,
Hier en nu het enige is dat telt.
Waar aan het eind van een etmaal
men goedgevuld over zijn boeken wrijft.
Stad van uitersten
Waar ik wegen fietsend doorkruis.
Kijk naar wat ons verbindt.
Waar ik op de cadans van de wielen murmel:
Mijn stad, mijn dorp, mijn plein ,mijn buur.
Mijn kleur, mijn vrijheid, mijn angst.
Mijn verandering, mijn tijd, mijn bekrompenheid. Mijn stad van uitersten.
(m.v.)
evenstilstaanblog.wordpress.com 