Vuil, schandalig vuil, zo ligt onze kerk er bij. Werkelijk een affront. En dat is allemaal de schuld van Corona. Maar ik, ik ben daar niet eens boos om, neen.. Al enkele maanden houdt onze bovenstebeste koster de kerk open op regelmatige tijdstippen. Dankbaar wordt daar meer en meer gebruik van gemaakt: om heil, wat rust of steun te zoeken en te vinden binnen haar beschermende muren. Ook de wind krijgt vrij spel: deuren staan tegen elkaar open om voldoende te verluchten. Bladeren en allerlei viezigheid troepen samen in de hoeken. Flesjes ontsmettingsmiddel staan overal, met de bijhorende druppels en vlekken. Kaarsen worden vlugger aangestoken dan stompjes verwijderd. Hier en daar ontwaar je zelfs een meegebracht plantje of bloempje, het een al wat meer verdord dan het ander. Maar wat ben ik blij met deze open-deur-dagen. Een kerk die open is voor iedere passant, kerkganger of niet, gelovige of twijfelaar, dat is toch een zegen voor iedereen? Wees niet bang, met Pasen staat onze kerk er op haar paasbest bij….nog enkele poetsbeurten te gaan.
evenstilstaanblog.wordpress.com 