Ze zwemmen het kanaal over –
overlopend van vreugde of verdriet
ligt ’t einde meestal onduidelijk in ’t verschiet
soms met lange uithalen,
soms stilletjes of pover
de overzet Oostende – Dover
vaart niet meer dezelfde waterwegen.
Tranen daarentegen
blijven steeds waterlanders,
varen anders.
Soms in stijl, soms zonder
maar nooit alleen.
Dat maakt ze dus bijzonder.
(M.v.)