Niemandsland

Een staaltje van ijskoude wind dringt tot diep door mijn poriën, schrale rode wangen verraden de gevoelstemperatuur.

Gewichtloos zweef ik in het rond als een doelloze astronaute, ver weg van haar thuisbasis, te midden niemandsland.

Droomfase.

Veilige baken, luchtledig.

Ticket heen en terug.

Vluchtige boodschappen worden meegevoerd tot volle bewustzijn.

Zachtjes weerklinkt een refrein.

Rosanna