Nevelige ochtend, een dag getekend door zwaarmoedige mistbanken, alle hoop gevestigd op een wat traag opkomende zon.
Door de spiegels van mijn ziel aanschouw ik het blijspel van de vogels, ze doen zich tegoed aan de mezenbollen, zaden en vruchten, hun buikje goed gevuld.
Het voedt mijn gemoed met warmte en blijdschap, een hartverwarmend tafereel.
Mijn chalet wordt door bos en meer omgeven, de natuur is een kostbaar gegeven.
Uren verstrijken, de zon breekt volhardend door, de waas of schim verdwijnt als een blinde schaduw en legt de sporen van het bos bloot.
Tijd om te herbronnen,
stevige stappers,
mijn jas en lange mouwen.
Ik adem rust.
Rosanna
evenstilstaanblog.wordpress.com 