Een van de meest helende dingen die ik de voorbije tijd gedaan heb – naar aanleiding van een boek van John Bradshaw – was om mijn demonen in de ogen te kijken. Ik nam een potlood en schreef de namen op van mensen met wie ik in gedachten blijf vechten en schreef erbij wat me kwaad maakte, waar ik me aan ergerde, wat het met me deed. Ik sloot mijn ogen en stelde me voor dat ik hen ontmoette en keek wat ik van hen kon leren. Een die ik narcistische trekjes verwijt toonde me hoe ik mezelf niet voldoende verzorg en waardeer en daardoor over me laat lopen. Een ander die overal praatjes ophangt en mijn wantrouwen uitlokt leerde me dat bruggen bouwen meer vreugde brengt. Ik dankte hen voor die lessen. Een merkwaardige heelheid kwam over me en ik leek wakkerder en meer in mezelf. En mijn boosheid leek gaan liggen.
… wordt morgen vervolgd…
evenstilstaanblog.wordpress.com 