Ik heb mijn huis gevuld met stilte
bij het vroege morgenlicht,
want de tijd is thans gekomen
die mij van jou scheiden doet.
Je hebt mij lief en leed geschonken
terwijl jij daar nog staat te pronken,
draag ik je beeld in gedachten verder mee
waar ook ter land, waar ook ter zee.
Mijn huis, heel diep in mij
ligt een onbegrensd verlangen
door tijd en dagen heen
je beeld steeds op te vangen.
Jozef V.
evenstilstaanblog.wordpress.com 