Gidsen

Een Chinees spreekwoord leert dat een gids wel de deur kan openen, maar binnengaan moet je wel zelf doen. De figuurlijke betekenis lijkt me interessant om mezelf en/of anderen aan te moedigen die stappen te zetten die ons moeilijk voorkomen. Net daar hebben we een ruggensteuntje nodig, i(I)emand die helpt die eerste steen tot opbouw te leggen. Tijdens ons leven krijgen we vele gidsen; in de beste omstandigheden vooreerst onze ouders, later leerkrachten, vrienden en nog later onze partner, een (toevallige?) buur … Allemaal hielpen ze ons te worden wie we nu zijn. ’t Kan zeker zinvol zijn in deze grauwe decembertijd om niet alleen onze geliefde overledenen te eren, maar evenzeer zij met wie we nu nog het leven mogen delen. Het versterkt niet enkel onze bestaande relaties, het zorgt voor frisse zuurstof in het heden. “Soms gaat ons eigen licht uit en wordt het opnieuw ontstoken door een vonk van een ander. Laten we met diepe dankbaarheid denken aan diegenen die de v(V)lam in ons hebben ontstoken.” (A. Schweitzer)