Hoe meer Corona om zich heen slaat, hoe meer het exodusbeeld me in de ban houdt. “Heer, we hebben misdaan tegen de wereld én tegen U.” De mensen scheurden hun kleren en vastten. Hebben wij dan geen grenzen overschreden? Op welke wijze ook. Onze controle, ons machtsvertoon dat we ’t zelf wel klaren zonder een God…, onze ideeën kost wat kost willen doorduwen enz. Kunnen we ons in alle nederigheid nog afhankelijk opstellen nu de digitale wereld dé Almachtige is geworden? Als we zelfs met mondmasker en avondklok nog niet stilvallen, maar voor de buis of een ander scherm ons neerploffen en ons laten overheersen door slim gespeelde mediatrucs? We zijn in verzet tegen zo veel restricties in ons privéleven, een houding die weinig kans maakt om ons naar een hoger Liefdesniveau op te tillen. Kiezen we Gods Deur of de onze? Ignatius van Loyola zegt: ‘Binnengaan langs zijn/haar deur om terug buiten te treden langs mijn deur.’ Hoe probeer ik een ander/de wereld te ont-moeten, met de ogen van God of toch liever met mijn bril?
evenstilstaanblog.wordpress.com 