Als de dagen korten lijkt
de valavond zo nabij,
verlaat de zonsondergang haar vaste stek
om plaats te nemen richting horizon.
Dagen korten,
ik zie nu nog mooi hemelsblauw
op een evenwichtig, wit wolken bedje,
geniet sprakeloos van deze eenvoud,
van een geluk zo nabij.
In mijn handpalmen draag en koester ik
hoop, op dat ook op mindere dagen
heel even dat geluksengeltje komt opdagen.
Rosanna
evenstilstaanblog.wordpress.com 