Ik ruik de adem van de morgen
als een pasgeboren kind
dat vrij en ongedeerd
blootsvoets de aarde raakt.
Met woorden van geluk
begroet ik de morgen in mijn tuin
terwijl een vroege vogel als dagelijks
ritueel een maagdelijk deuntje fluit.
Blij dank ik elke morgen
roerloos wacht ik bij het open raam
tot de eerste zonnestralen
mijn gelaat zachtjes raken…
Jozef V.
evenstilstaanblog.wordpress.com 