Kasseien decennialang waterdoorlatend, geen enkele dezelfde als voorgaande, stappen voortdurend over holle wegen passerende passanten compleet negeren. Stille stoïcijnse getuigen, opslagplaatsen van vervlogen levende verhalen, versierd als om te camoufleren hoeveel geplengde tranen ze absorberen. Uiteindelijk onopgemerkt stapvoetsgewijs, dagelijkse wederkerende verende stappen speurend naar die uitzonderlijke kei waarvan ik weet: ze hoort bij mij. (m.v.)
evenstilstaanblog.wordpress.com 