Weerstand

De gestaltvisie ziet weerstand naar buiten als bijstand naar binnen. Of nog: de dynamiek die oude overtuigingen/ervaringen afschermt net omdat er zich een gevoeligheid ophoudt. Wat of wie neem ik in bescherming? Woorden of zinsneden die me raken, nodigen me uit tot verder inzicht, tot zoeken wat van tel kan zijn voor een meer constructieve levenswijze. Zo vind ik groeikansen om m’n eigen verzet tegen contact, ontstaan uit diepe eenzaamheid in m’n kindertijd te vervangen door voedzame en geborgen uitwisselingen. Ondanks en ook ‘dankzij’ de blutsen en builen, toch stilletjes altijd weer opstaan en doorgaan! We zijn met vélen, die verder strompelen met een diep verwond hart. Denk alleen maar aan allen die balsem zoeken in wat voor verslaving ook … Ersatz lost niks op! Mezelf toestaan te blijven zitten of liggen, kan me soms goed doen. Mezelf niet langer dwingen de kar te blijven trekken, terwijl ik de kracht niet meer heb. Vragen in je leven laten bestaan, hun de tijd en de ruimte schenken naar antwoord. Gepaste hulp zoeken en willen ontvangen, is menszijn.