Vervolg van donderdag… Terug op mijn fiets werd het heel hobbelig. Ik móest wel afstappen. Al wandelend ontstond zomaar en ontmoeting met een lief klein meisje en haar mama. Beiden waren we verrast. We kenden elkaar wel, maar niet zo goed. Ze nodigden mij uit om verder te komen in hun heerlijk zonovergoten “paradijs.” Er was zoveel te zien. Ik mocht van alles ontdekken; wat er gezaaid was, groeide en aan veelkleurige bloemen stond. En de “kleine meid” werd op weg gestuurd om voor mij, mijn eerste aardbei te plukken.. .Ze was zo mooi… zo rood…en héérlijk zoet! Nu, met gekrégen plantjes in mijn fietstas, hobbelde ik terug naar huis… mijmerend: “dit was toch wel een heerlijke hobbelige hemel(fiets)vaart.”
evenstilstaanblog.wordpress.com 