Een zwalpend schip, ben ik, mijn God, als JÍJ er niet bent, als een verdronken vlinder, die geen schuilplaats vond. Geef Mij je hand, zegt die stille stem, ach, wat klinkt ze mij zo vertrouwd. Geef Mij je hand en volg me maar, Ik wil jóuw Thuishaard zijn, de haven waar jij je schip mag meren. Vertrouw me maar, Ik ken je toch, Ik ben het die jou het leven schonk. Ik ben je kracht. En vergeet niet, Ik ben in de zwakken machtig. Kom in Mijn Armen en vertrouw… Mijn God, Hoe kon ik Jou vergeten…, ik blijf voor immer bij Jou!!! Mieke
evenstilstaanblog.wordpress.com 