Een doordeweekse avond. Het is half zeven. Ik heb lekker gekookt. De potten dampen uitnodigend. Iedereen schuift aan tafel. Net op dat moment rinkelt de telefoon. Onze jongste neemt af en geeft onmiddellijk door. Voor jou…Een vriendin van mij, heel wat jaren ouder maar dat staat onze vriendschap niet in de weg. Het is alleen maar om een juist adres te vragen, verontschuldigt ze zich. Ik geef het haar en aarzel om in te leggen. Ik bespeur achter de vraag iets anders. Ik verlaat de tafel en zet mij rustig in een aanpalende kamer. “Hoe gaat het verder met jou?”, vraag ik. En zie, een aarzelend en tastend gesprek opent zich. Vriendin heeft een zware verantwoordelijkheid en vele zorgen te dragen. Ik zwijg en luister, geef tijd en ruimte. Ze laat in haar hart kijken en dat lucht op. Drie kwartier later beëindigen we ons gesprek. Het eten is koud. Maar ik ben voldaan. Wat is er heerlijker dan proeven van het verhaal van mensen? Ook Christus deed niets liever dan aan tafel gaan en delen: het leven, brood en wijn. En mijn bord? Dat heb ik opgewarmd.
evenstilstaanblog.wordpress.com 