Op een doordeweekse dag in de Onze-Lieve-Vrouwkerk ter Duinen in Koksijde zoeken 3 vrouwen van middelbare leeftijd Uw Nabijheid, Koningin der bedroefden. De ene bidt, de andere steekt een lichtje op, een 3de schreit zachtjes. Lieve Moeder, bij U gaat geen enkele bede verloren, U draagt ze steeds aan bij Uw Wonderlijke en Almachtige Zoon. Blijf ons toch nabij in tijden van kommer & kwel, zodat we niet in een onbewaakt moment ons laten grijpen door het kwade, onder welke vorm ook. Dat het kostbare geschenk van elke nieuwe dag vol onontgonnen kansen ons altijd mag blijven uitdagen. Zo velen die een zware last met zich meezeulen, speuren naar troost en bemoediging. Laat ons toch nimmer los! Wat heeft Uw eigen moederhart niet gedragen, verdragen … trouw tot onder het kruis. Dat ook wij immer weer opstaan en ons kruis opnemen om stap per stap verder te gaan. Niet het doel is belangrijk, wel het pad dat we lopen: de Camino van ons leven, elke dag opnieuw. Laten we extra moeite doen in deze rozenkransmaand om tijd te maken voor U.
evenstilstaanblog.wordpress.com 