“Alles is gezegd. Maar uiteindelijk is er niets veranderd,” schreef onlangs een groepje Duitse, christelijke vrouwen die destijds (rond de jaren ’65) heel blij waren toen ze de nieuwe dynamiek van het Concilie mochten vernemen. Het deed hen hopen op vernieuwing in het kerkgebeuren maar nu laten ze hun ongenoegen duidelijk horen: “Toch blijven wij allen geloven in onze kerk maar dat houdt ook wel in dat we verandering willen,” zeggen deze vrouwen. In een brief aan de Paus schreven ze drie eisen (cfr. Kerk en Leven):
– openstellen van het priesterschap voor vrouwen.
– opheffing van het verplichte celibaat.
– en een hedendaagse seksuele moraal.
En een Vlaamse Prof die al vele jaren in Duitsland godsdienst doceert zegt: “Veel vrouwen in de Duitse kerk zeggen dat het genoeg is geweest.”
evenstilstaanblog.wordpress.com 