In de verte, op het einde van de geplaveide weg, een grote treurwilg, een mastodont van schaduw en een verlaten bank.
Verlaten bank vol achtergelaten verhalen.
Waar onbekende passanten woorden uitwisselen en genoegen nemen met een bevreemdend gevoel van vertrouwen in hun medemens.
Waar knullige introverte studenten verdwalen in hun leesboek verhalen.
Een ouder koppeltje geniet van hun tijd van toen, waar haast en spoed ondenkbaar kon bekoren.
Verlaten bank,
inkervingen in het hout,
rugsteun voor de fervente wandelaars, een picknick en uitgewisseld woord, ballast overboord.
Waar spreken zilver is en zwijgen goud en je mekaar van alles toevertrouwt.
Rosanna
evenstilstaanblog.wordpress.com 