Onze vakantieweek in de Westhoek zit er op! Een bezoek aan het ‘Talbothouse’ in Poperinge kwam op ons pad. Dit is een huis waar de Engelsen tijdens de Eerste Wereldoorlog samenkwamen, hetzij voor ze naar het front vertrokken, hetzij om terug in balans te geraken na het contact met de geweldgruwelen. Onder het dak is een kapel aangebracht, waar het licht de rustzoekers immer warm onthaalt. De jarenlange stilte is er nog steeds tastbaar. Om in dit stukje hemel te geraken moet je een steil, houten trapje bestijgen. Een tekstje onderaan de houten trap herinnerde ons eraan dat duizenden soldaten deze actie ondernamen. Volgens een toenmalige aalmoezenier beseften de meesten heel goed dat ze nooit van het slagveld zouden terugkeren. De nieuwe wapenbroeders namen alvast een klompje vrede mee in hun hart. De herstellenden bleven deze zielenbalsem koesteren. In de dakkapel was en is er nog steeds hoop op Leven na de dood. Een ruggensteunende gedachte bij het voorzichtig afdalen naar het heden!
evenstilstaanblog.wordpress.com 