Hoe kan ik de stilte verwoorden nu de zinnen meanderen door mijn geest en mijn woorden verkruimelen en wegwaaien in de mistral.
Ik verander de bedrading in mijn brein en geef mijn geest zijn vrijheid terug zodat hij zich ‘onthechten’ kan.
Want weet, ’t leven gebeurt maar één keer.
Er is geen generale repititie en geen plan B.
’t moet gewoon goed zijn en wel in één keer.
Teejoo