Ik hang ergens rond op de boerderij
met mijn hond. Het is koud.
Ik wil vrijheid, ik word later wel groot.
Ik ben vertrokken met een boot,
maar kan de vrijheid niet aan,
want ik heb foute dingen gedaan.
Ik probeer op het juiste pad te komen.
Ik slaap nu tussen blauwe bloemen
en voor mijn gevoel tussen roze bomen.
Mijn hond eet alleen maar gras en grond,
want ik heb geen geld voor eten.
Dus eigenlijk kan ik het leven wel vergeten.
Ik heb geleerd: Geef nooit op!
Kop omhoog en hop, hop, hop.
Mijn moeder zei: Maak tempo in het leven,
doe je best en daarna komt de rest.
Hou van je familie in vrede
en vecht terug tegen het verleden.
Dit is niet mijn levensverhaal,
maar er zijn mensen die zo leven.
Neem het leven zoals het komt.
Zet je voeten stevig op de grond en voel je vrij.
Jesse uit klas 1HA
evenstilstaanblog.wordpress.com 