“Laten we uitgaan van de mensheid en van haar geschiedenis en daar kunnen we dan tekenen ontdekken van Gods aanwezigheid.” Zo klonk het tijdens het 2de Vaticaans Concilie in 1965. En onlangs zei en schreef onze Paus Franciscus dat christenen ook in onze tijd moeten kijken en luisteren naar de tekenen van deze tijd. Die tekenen zijn als het ware de grondstof, de ervaringen waaruit Gods werkelijkheid kan oplichten. En theologen spraken na het Concilie ook anders over Gods nabijheid. “God komt in deze wereld tot mensen, dankzij mensen.” “Gods nabijheid is te ervaren als een meer.” En ook kunstenaars en spirituele mensen gebruikten hun verbeeldingskracht en beeldende taal om iets van dat ‘meer’ te benoemen en te beleven. Van kennis, weten en van zeker weten werd nu veel minder gesproken en verwacht. Voor vele gelovigen en zoekende mensen werden en worden overtuigingen die kracht en perspectief geven aan hun leven steeds meer ontdekt en beleefd in ervaringen. Via die ervaringsweg kan meer aangevoeld en begrepen worden.
evenstilstaanblog.wordpress.com 