Gouden bladerpaarlen op zilverwitte tengere stengels…
t Is zo mooi wanneer moeder Zon over de bomen straalt.
Het lijkt me zo nieuw, vertederend, verrassend, elke dag nieuw, als het zonlicht schijnt.
t Is God zélf die Zijn Schepping als een feestzaal kleedt, voor jou, voor álle mensen en voor mij…
Mijn stenen hart verbrokkelt in kleine stukjes, klompjes goud van vreugdetranen…
Hij is er nog, mijn God. Hij tingeltangelt op mijn hartesnaren.
En ik, ik zucht, ik lach en ween tegelijk omdat ik mijn Teerbeminde terug heb gevonden.
Mieke
evenstilstaanblog.wordpress.com 