vervolg van gisteren…
Ook voor christenen is het leven uiteraard eindig, broos en kwetsbaar. Maar omdat zij zich in hun diepste kern of ziel, bezield en gedragen weten, ervaren zij het leven, het samenleven, niet als zinloos. Als gelovigen hebben wij wellicht teveel en te lang naar boven gewezen en gekeken. Zo hebben wij op deze wijze o.a. in de geloofsverkondiging te weinig uitgenodigd en bemoedigd om Gods nabijheid ook en vooral te ontdekken en te beleven in ons midden en in onszelf. Daar waar wij van harte bekommerd zijn om elkaar en om een gezonde samenleving, kunnen wij in het spoor van die Man van Nazareth, God doen door goed te doen. Christenen zeggen en ervaren vandaag regelmatig dat zij zich willen inschakelen in iets groters. Dat grotere benoemen sommigen: Gods Dynamiek van liefde. Een jonge Islamiet getuigde: “Godsdienst is niet iets wat je beperkt. Zo heb ik het thuis geleerd.”
evenstilstaanblog.wordpress.com 